Bilip bilmediklerimle idare ediyorum ya da sanýyorum belli ki bu duygu sarmalý, hayatýmýn ilk aksayan töhmeti deðil.

Zamandan ýrak olmak neymiþ, pek bir müptelasýyým ya da mekân denen sarkaçla ben nereye ait olduðumu sorgularken aslýnda hiç kimseyim aslýnda her þeyim aslýnda bir tek kelimeden bile ibaret deðilim bu yüzden baðnaz sancýlar kývrandýrýp duruyor.

Üstelik sevme dürtüm pek bir sýrnaþýk akabinde yoksunluk bildiðim ve sonra da kendime kýzýp içime çekildiðim hoþ dýþa dönük neyim var da hala içe çekmekle içimi çekmek arasýnda gidip geliyorum?

Þimdi sorsalar… demekten bile imtina ederken üstüne üstelik sorma mefhumunu hayatýmdan çýkarmýþken…

Bir çiy damlasýyým belki de ya da bir kar tanesi ve her nasýlsa diðer kar zerreciklerinden farklý olduðunu gizleyemeyen ve tüm o kar taneleri birbirine dokunmadan süzülürken ben ak saçlarýný yüreðimin kýrýk bir tokayla tutturup az sonra eriyeceðimin de bilincinde.

Sözlüðümde yeni türevleri var duygularýmýn ve tüm aksayan ayak sesinin içimdeki gürültüye de sadece ben tanýk iken sonra da suskunluðumu hayra yormuyor insanlar oysaki ne muhalifim ne de lanetin ta kendisi sadece kýrýklarýmdan yeni kýrýklar türüyor aslýnda içimdeki hiciv ile bir türlü büyümeyi beceremiyorum.

Þimdi bir kinaye duysam birilerinden kesinlikle üstüme alýnýrým ya da rotamý sabit kýlarken ola ki aksadý gidiþat yine kendime yüklenirim.

Ne haznemde saklý tuttuklarým ne de hazine bildiðim bunca duygu silsilesi…

Gönül gözü nasýlsa müebbette ben de teyakkuzdayým aslýnda evren arka ayaklarý ile bindirdikçe bindiriyor içimdeki hezeyana yine ben odaklý; yine ben minvalli lakin ben-merkezcil olmadýðýný bildiðim.

Þimdi birileri çýksa ve dese ki… ki diyorlar da adým gibi eminim desem ne deðiþecek ne de olsa her kafadan ayrý ses çýkýyor iþte tekliðimin ve yalnýzlýðýmýn deðiþmez kaidesi sanýrým ben oy çokluðu ile evrene baþkan seçilmek istiyorum lakin farklý bir teamül olacak olan.

En sevilen ya da en aykýrýsý ya da en metazori mutluluða aday yoksa en yoksun mu? Yoksunluktan kasýt ise; içlerindeki perdeyi ardýna kadar açmalarýný istediðim sayýsýz insan belki sayýsýz maruzat bellenen belki de benin hiçliðimle sevgimi ayný potada erittiðim.

Yok, yok… bu sefer felsefi bir açýlým getirmeyeceðim zira iç sesim ne kadar buyurgan ise içimdeki çocuk da bir o kadar yaygaracý. Ýþte demek istediðim de tam bu: içi dýþý bir olan insanlarla kaynaþmak ya da uzaðýnda olsam bile doðru bir yansýma zikretmesi içimdeki kâh coþkunun kâh hayretin kâh sevginin.

Sevmekten zarar geldiðini de öðrendi mi insan üstelik kayýtsýz þartsýz insanlarý kendisiyle bir bilip; yaþ, cinsiyet farký gözetmeden de yaklaþtý mý… sonra ne mi oluyor? Çok þey oluyor zira basit bir tevazu ya da ani bir duygu patlamasý ve yine sevecenlik yanlýþ manalar duyumsamalarýna yol açabiliyor sanýrým sevmenin bir diðer ön koþulu yine hissettirmeden sevmek sadece Allah rýzasý için ve sadece Allah dostu bellediðimiz kim ise: yeri geldi mi ufacýk bir çocuk ya da yaþý baþýný almýþ nur yüzlü bir Allah dostu. Yoksa farkýndalýk derken yanlýþ bir kelime mi kullandým? Hayýr, zira o iyi niyet ve içimizdeki samimiyet bir þekilde yansýyor yüzümüze.

Aslýnda söyleyeceðim çok þey var artýk nasýl oluyorsa an geliyor ve bir duygu infilaký gerçekleþiyor üstelik nedensiz de deðil. Gün içinde rast geldiðimiz bir sözcük, bir insan ve bir duygu katmaný, uzaktan sessizlik ya da kendini beðenmiþlik olarak bile addedilen ne de olsa dýþ görünüþ ilk etapta insanlara ilk izlenimi veren akabinde kulaktan kulaða yayýlan fýsýltýlar ve derken büyüyen kelime deðirmenleri yine yanlýþ düþünce ve duygularý öðüten aslýnda hayatý bize öðütleyen gerçekleri dýþlamak gibi yakýn bilip uzaðýmýzda olanlar ya da uzak belleyip yüreðimizde taþýdýklarýmýz.

Gönül neler istiyor, demekten imtina edeli de çok oldu hani sanýrým gönül sadece anlaþýlmak istiyor en azýndan yanlýþ anlamlar yüklenmeden yükümüzü azaltmak istemi ile koþturup duruyoruz.

Hayatý idame ettiren biz insanlar aslýnda tüm canlýlar ne de olsa bir hayvandan bile nasýl yaþanýlmasý gerektiðini, yeri gelip öðreniyoruz.

Mesela camýn içinde duran su kabýndan su içmek isteyen sayýsýz kuþ ve her biri diðerini sessizce beklerken üstelik cüsselerine aldýrýþ etmeden ve bir kuþtan beklenilmeyecek saygý çerçevesi içinde.

Hayatýn kayýp mizansenleri ya da biz, kayýp yolcular aslýnda biliyoruz kendimizce nereye ait olduðumuzu ya da arayýþýmýz sonlanmýyor hele ki aidiyet duygumuzu güncellemek isterken ve bir yüreðe yerleþip tüm yürekleri de gözümüze kestirmiþken-ya da bazý özel insanlarý ve dostlarý ya da tüm insanlarý bir görüp eþit mesafede durup bir þekilde onlardan enerji aldýðýmýz bazense tüm enerjimizin tükendiði…

Muzdarip olduðumuz ne ise belki de muhalif sanýrým bir enkaz kimi zaman geride kalan ya da kazý çalýþmalarýnda rast geldiðimiz bir hazine yine insanlar sayesinden yeni keþiflerde bulunduðumuz aslýnda insanlar sayesinde kendimizdeki eksiklikleri gözlemlediðimiz aslýnda fazlalýk bilip de… fazlalýk dedim, deðil mi… sanýrým beni esir alan bu duygu pek de bir müptelasý olduðum yanlýþ bir tanýmlama sanýrým dünyaya fazlalýk teþkil ettiðimi düþündüðüm kadar tüm fazla olumsuz yönlerimi de yok etmek istemi.

Kendimce sevdiðim belki ýsýndýðým belki içim üþürken içimi sýcak tutan duygulardan nemalanmak adýna insanlara yüklendiðim ya da nükseden olumsuzluklar adýna kendimi suçlayýp yine bu dünyaya sýðamadýðým ve kelimenin tam anlamýyla atýl durumda kaldýðým her an’ý ve her duygumu yok saymak istemim.

Zorlanmak çok olasý ya da yorulmak ya da devþirmek benliðin alt katmanlarýný ve sayaç illa ki bir yerlerde takýlý ve sarkýt çok çok dik ve kesici.

Bir türevi sanýrým sevgisizliðin yine karþý taraftan yansýyan hatta tüm olumsuz duygular yaþama sevinci ile aramýza nifak sokarken.

Kaderimizle ve nasibimize düþen ne ise… evet, Allah katýnda fazlalýk olduðumuzu iddia etmek belki de en büyük günahlardan biri yine de sivrilen dilleri ile insanlarýn ya da olumsuzluk nakþeden duygu-düþünce devinimleri illa ki insana zoraki yaþadýðýný hissettirecek.

Bir eksende seðirten sonra kaybolan sonra bulmak adýna dört dönendiðimiz üstelik neyi aradýðýmýzý da bilmediðimiz ve genelde genel kabul görmüþ tanýlardan payýmýza düþen ne ise.

Bir söylemde takýlý gözüm daha saniyeler evvel rastladýðým ve yazýma eþlik eden düþünce silsilesi ile… kýsaca, fazlalýk konusunu kurcalamaya baþladýðým ilk dakikadan beri kursaðýmda takýlý ne ise hele ki insan bunu bir ömür sýk yapmýþsa… sýk yaptýðým daha doðrusu ani bir refleksle pek çok þeyden ve pek çok insandan ansýzýn vazgeçebildiðim ya da pek çoðumuzun baþýna gelen: pireye kýzýp yorgan yakan misali yine ani bir kýzgýnlýkla; fýrtýnada yelken açmýþlýðým/ýz.

Bu öylesine bonkör bir duygu ki ve de yaþanmýþlýk sanýrým hayatta ders aldýðýmýz çoðu þeyden de biri bu anlamda sabýr ve þükür en temel iki katýðýmýz yine yaþama þerefine nail olduðumuz kadar sevmeyi ve þükretmeyi de ihmal etmediðimiz yine de fazlalýk kelimesine fazlaca takýlmýþlýðýmla içli dýþlý olduðum sayýsýz duygu ritüeli beni farklý mecralara sürüklemekte en azýndan iç sesime dur, demediðim bir günün ertesi idi yazmaktan geri duramadýðým.

Ýnsan sevdiði kadar mutlu ve inandýðý ölçüde de insan üstelik kim olursa olsun karþýmýzdaki onunla ayný dili konuþtuðumuza vakýf ve tüm iyi niyetimizle hayatý kucaklamak adýna gerçi hayat bir þekilde üstündeki fazla yükleri atýyor ama… yine de siz demedim farz edin.

Sevgilerimle.