YAZGIM
Yazgım,
Söz kervanım gidiyor,
Kalk, ilham ol, sözcüklerim ölüyor,
Boncuk boncuk ter akmış o yüzünden
Harfler fısıldar en ince sesinden,
İnsan yaşayamadığını nasıl yazar,
Vakitler bu baharımda insafsız yanar,
İçimde adeta bir kalp ördün,
Sen bu cihanda benden gayrısını gördün,
Şımarık çocuklar gibidir ruhum,
Ezeli kar yağışıdır gönlüne umudum,
Merhametim, duam, şükrüm,
Bu feryat timsali ellerim sana düğüm,
Benim sokağımın arasında yaşayan insanlar,
Aynı yolun biletini çoktan aldılar,
Bir bak o göğün şeklen bürünüşüne,
Ne gamdır, giremedim o hayallerine,
Sözlerimi uğruna feryat sanırsın,
Seni düşünmemden midir bu sızın?
Bir avcı oku saplandı düşlerimin şehrine,
Kanıyor mu gözlerim o da ne?
Ardına bakmaksızın benden gidiyorsun,
Şimdi sensizlik ile bana renk katıyorsun,
Her saniye sende ki o imkansızlığı görüyorum,
İşte, her salise ben ölüyorum,
Beyazlar kapladı içimin kemiğini,
Üç parça diktiler, sardılar kefeni,
Daha gelişine alışamamışken,
Yokluğun zihnimde ayrı bir ten,
Yoksulum kitaplar da şarkılarda,
Hazinem çalındı fukara ruhumda,
Eyvallah, bir ömre sığan sefa,
Kördüğüm, imkana bir vefa.
Muhammed Karaca
''Kalpten Nağmeler''