Ömürlük bir telaþý satýrlara bölüyorum þimdi ve teyelli o yakamdaki ünlem ibaresini yok sayýp sadece bir virgül hükmediyor içimdeki sessizliðe ve kayýtsýz kalamadýðýmýn da ihbarý iken kaleme aldýklarým.

Günü kurtardýk yine, deðil mi?

Sonra da tüm bozukluklarý atýp kumbaraya yarýnýmýzý güvenceye aldýk.

Deliþmen bir fýtratým olduðu sanýsýyla iz sürüyorum ya da kalben sevdiðim kim ya da ne ise peþine düþüyorum yaman bir avcý gibi aslýnda bir detektif benzetmesi yapsam daha yerinde olur çünkü sevdiðim insanlarýn avcýsý deðilim sadece koruyucusuyum.

Kendime güldüm þimdi: hani, bana mý kaldý korumak?

Evet, bana kaldý üstelik kim ise bir dost ve kim ise yüreðiyle yaþayan elbette sevdiði insanlar onun kanatlarý altýnda toplanmalý. Peki, senin bu olup bitenlerden haberin var mý hele ki ben dün sana; boþ ver, demiþsen.

Bu, belki de benim ayýbým, can tanem ne de olsa bunca üzüntü ifrata kaçtý mý içime kapanmakta buluyorum çareyi. Baþka bir þýk elbette mevcut iyi de ben sürekli baþ aðrýsý mý olacaðým?

Ýþin içinde dostluk ve güven varsa… evet, ben bir baþ aðrýsýyým.

Hangi izlekte saklý bunca duygu? Ne sen sor ne ben söyleyeyim. Tetiklenen bir duygu ansýzýn beni kucaklayan; varsýl bir yörüngede sabit kalmak adýna mecburum ben tüm olanlarý açýk seçik izah etmeye.

Olan ne, peki? Ya da; kapsama alanýnda neler kayýt altýnda?

Bunu ben asla bilemem ne de olsa omzumdaki meleklerin ne yazdýðýný bilemiyorum týpký saniyeler içerisinde zihnimi boþalttýðým þu boþ sayfaya neler düþeceðini de bilemezken.

Kayýtsýz þartsýz duygularýn hükümranlýðý ve yüce Yaratan bizleri koruyup gözetirken, biz insanlarýn da dostluk meþalesi altýnda birbirine sahip çýkmasýnýn gerekliliði.

Hangi kulvardaysak.

Hangi butona basýp da neye sebebiyet vereceðimizi bilemezken.

Bir kuramdan çýkýp da yola aslýnda basit bir denklemi bile çözemezken…

Çok insan tarafýndan terk edilmiþ sayýsýz insandan biri olsam bile geriye dönük yüzünde hayatýn ne geçecek elime?

Ya da düne meyyal bir eksende ben hep maziyi mi eþeceðim?

Akla zarar: bu anlamda aydýnlýk yüzümle geldim ve karanlýk addedilen yüzümde asýlý kalan sýkýntý ve acýlarý yok sayýp yeniden geldim baþucuna.

Sevip sevmediðini sorgulamýyorum çünkü eminim senden.

Yediemin gibiyim bu aralar. Çöreklenen bunca yanýlgý ve bunca ihtimal aslýnda sonlanmasýný arzu etsem bile bazý þeylerin asla da istemiyorum hani ne de olsa götürüyorum bir þekilde bu tekneyi hele ki gönül gözüme sadýk ve vazgeçilmezim ise sevdiðim insanlar.

Sebepsiz sevenlerdenim ben hele ki bir de sebep buldum mu sevmek için ve dostluðun dokusunda pay sahibi isem ben bu güzel yürek birlikteliðinin…gerisi zaten geliyor ve daha baðlanýyorum ben dostlarýma hele ki güven duygusunun en yüklü pekiþtireç olduðunu düþündük mü…

Makul sýnýrlarý var hayatýn ama dostluðun sýnýrlarý asla ihlal edilemiyor en azýndan ben kýrmamak adýna sakýnýyorum gözümden bu anlamda sessizliðe bürünüyorum sonra da yanlýþ algýlara sebebiyet verip duyarsýz bir insanmýþçasýna addediliyorum.

Her gün yeni düþüncelere sevk ediyor beni bu tanrýsal yoðunluk evet: Ýlahi Aþka uzanan yolda bunu mal ediyorum ben kendime.

Çok haþmetli seviyorum ben insanlarý.

Zalimden yana ise korkum yok zira Ýlahi Adalet her daim zuhur ediyor üstelik ben bilmeden her þey bir anda olup bitiyor.

Ölümsüzlüðe inanmak aslýnda keyfe keder bir duygu. Bazen ölüm denen mefhum seni korkuturken hele ki söz konusu sevdiklerin ise zaten senle bunu defalarca konuþtuk belki de seni dertlerimle sýkmamak adýna bu sýðýndýðým sessizlik.

Yaþýmýn hiç önemi yok ne de olsa hiç birimiz kazýk kakmayacaðýz bu düzeneðe lakin ruhlarýmýz ve duygularýmýz asil bizim en azýndan öyle olmalý.

Duraðan bir ömür gözüken ve benim kime ne hesap vermem gerekir, bunu da bilemezken.

Muaf olduðum çok þey var belki de benim müdahil olmaktan çekindiðim…bu çekince ya da bu tercih belki de çok isabetli bir seçim deðil lakin zarar görmek istemiyorum artýk bu anlamda yüreðimde saklý insanlarýn ne kadar önemli ve deðerli olduðunu Rabbim bilse bana yeter.

Sanýrým sevgiyi telaffuz etmek çok kolay geliyor insanlara ve ben nasýl da kolaylýkla inanýyorum karþýmdakine ama yüreðimle hissedip yüreðimle yanýt vermiþken hiçbir þey beni geri döndüremez.

Kýrgýn olduðum çok insan var belki de en çok kendime kýrgýným: kendime bizzat yaptýðým zulüm ve yeri geldi mi nasýl övünürüm dünümle oysaki hiçliðimin mezarýnda yaþýyorum ben adýna varlýk denen kehanetle ben nasýl da rahvan bir atý mahmuzluyorum.

Þemsiye açtýðým yaðmurlu bir gece aslýnda öykündüðüm rahmetin doðama sunduðu huzur ve içime verdiði ferahlýk.

Kuluçkada olan korkularýmý iyi kötü öldürüyorum ama ölmeyen çok þey var bana dair.

Ve insanlara.

Hala sevebiliyor olmayý becermek de akla zarar hani hele ki buna bir de güven duygusu eþlik etti mi: týpký seninle aramýzda kurulan o özel bað.

Ritmi olmayan bir þarkýnýn koynundayým an itibari ile yaðmur pencereyi döverken ben huzurla yazýyorum bu satýrlarý soðuk bir Aralýk gecesinin duvarlarýndan yansýyan ýþýkla içim nasýl da dingin.

Gök delindi sanýrým ve az sonra kopsa bile kýyamet ya da savrulmayý ümit ettiðim o tufan… felaket senaryosu yazdýðýmý filan düþünme hani ne de olsa biz neler yaþadýk bu güne deðin abla-kardeþ.

Metazori olmadan sevdiðim ve acý çektiðim ve içimdeki neþeyle savurduðum kahkahalar hele ki huzurun da ayak sesi iken zamanýn sunumu ve götürdükleri.

Bir bardak çayýn özlemi var içimde.

Ne de güzel bir atmosfer iþte, insanýn kendini kendine tanýttýðý ve sunduðu ve bu þekilde hayatla barýþýk olduðu ve hala insanlardan yana umutlu iken…

Sevgimle güzel kardeþim…