Büyülü bir s/azlýðýn ortasýnda metruk düþler, hecelerin istilasýnda; zemin yoksunu mezarda kayýtsýz isimler asýlý yüreðine dikilmiþ o yakamozda mezar bekçisinin.

Sunumunda halenin ve halsizliðin bir de gök kubbenin neferi onca fýsýltýya kazan kaldýran marþlardan sýzan veryansýn aslýnda ömrün atlasýnda düþ’üþe geçen çatlak sesi bilinmezin.

Nida yoksunu aryalar…

Kerbela misali iç çekiþler.

Hüzün coðrafyasýnda patavatsýz kelam; ayrýcalýklý izdiham.

Kül bastý cevherin koynuna giren yýldýzlardan baþýný alamazken dolunay, þehri dikizliyor dikiz aynasýnda yorgun yolcu aslýnda direksiyona asýlý ellerinde görmez gözlerin de yankýsý yine seðirten hece hece þiirlerin dilinde.

Kambersiz düðün deðil öðün misali; hutbelerde veda’yý hecelerken yürek.

Vaveylalar ürkek gecenin sessizliðine çomak sokuyor bir de katlarýný çýkýyor benlik aslýnda temeli olmayan sevginin mealinde garipsiyorlar masumiyeti ve çok seveni.

Ýfþasýnda bir þiir kundaklanýyor aslýna biat bir gerçek açýlýmý yalandan yana sarkan ve sapan bir diyez gibi adeta aþkýn minvali.

Kodaman yüreklerde sevecen bakýþlar.

Ýlahi acýlara düþüp de yolu müminin her efkârý nimet ve þükür bilip, girdiði açmazdan çýkmanýn rüþtünü ispatlarken þiir.

Göðün matemine ortak yeryüzünün de teyakkuza biat, asýlý kancada askýntý bir hale mi de halsizliðin gidiþatýna hep yeni çentikler atarken Tanrý?

Palazlanmýþ bir esaret nida yoksunu þarkýlar ve aryalar; aþkýn asaletine þüphe ile yaklaþan kafir satýrlar lakin destursuz baþlamýyor gün ve þiir.

Patavatsýz bir izlekte kum torbalarý yýðýlý; azýlý fýrtýnada taþkýna sebebiyet veren ihtiras ve intikam hýrsý nasýlsa yenik düþüyor göðün katlarýnda volta atan samimi mizaçlarýn eþkâlinde de hep gök kuþaðý saklý.

Yüreðin metaforu bir kýyam; aþkýn batýlý her daim hoþ bir ikram.

Köhne lügatlerde eprimiþ heceler ve TDK’nýn dýþladýðý yetim ve aciz külfetli küfür bildirgesi.

Asasý olmayan bir düþe sahip çýkýyor yorgun fýtrat ve dönenip duruyor içimizin sakil aksaný.

Töhmet altýnda hangi aþk meleði ise zýpkýn yemiþliðin acýya götürdüðü o yankýyý soluk teninde barýndýrýyor açmayan gök kuþaðý bir de izbelerin dili olsa da sonlansa bunca iç burkan rivayet.

Tansiyonu düþmüyor ne þiirin ne de þairin ve en yüksek frekansta yakalanýyor gece ve þarký.

Makamsýz roller; edimsiz aksanlar aslýnda tek tabanca içinin asaletinden ödün vermeyen âþýk ile maþuk.

Göðün açýlýmýnda hep sureler saklý; batýmýnda günün solgun yürekler az sonra hidayete erecek olmanýn verdiði o inançla iki yakasý bir araya geliyor þairin ve þehrin. Tozu dumana katan imgeler ve sýðýndýðýmýz limanlar ve maruzatýmýz hep ama hep aþk.

Köhne ve baðnaz yargýlar sonlanmýyor; aþk da özlem de.

Umudun sancaðý elinde her yeni rota ve nota güzele kucak açýyor sonlanan lanetin de zaferini kutluyor þehla düþler.

Bir muradý gerçek olan ve diðer muradý da yolda tüm geçitlerden geçip de sanrýlarýn tüp geçidinde sadece inancýn sunumuyla aþka ve yokluða teðet geçen kýstaslarda maðdur kýlýnan masumiyetin acýsýný çýkarýyor kimisi ve saklý ihanetin perde arkasýnda bir devir sonlanýyor ve açýlýyor köprü: yolcularýn aþka bandýðý ve aþkla andýðý mazide bile eser yok dünün kininde.

Varlýktan kasýt aslýnda hiçliðin mezarýnda büyüyen kavak aðaçlarý bir de aþkýn þahadetine kurban verilen þehit yürekleri Ýlahi aþkýn.

Zaman dursa da ilerliyor umut treni.

Mola verse de þair açýyor þiirler dize dize.

Her halede ve her halükarda kýpraþan duygularýn meziyetlerine yenik düþüyor evren.

Arþa çýkan bir aþk dilleniyor yeniden tebaasýna âþýk bir komutan edasýyla sonlanýyor ihanet ve bunca kehanet ve diri hükümlerde dingin yürekler dünün yasýný tutup yarýnda arýyor yeni rotasýný.

Tozu dumana katan aþk iken ve sükûnet barýndýran da…

Düþleri sonlanmayan bir yüreðin de ödediði kefaret ise sonlanmayan müzik ve asalet ve yeniden baþ koyuyor melekler þeytandan ve lanetten uzak bir geleceði armaðan ederken kuluna Yaratan, yorgun suretler hemhal oluyor andýklarý ve dillendirdikleri her sureyi ve her ölü rüzgârý anýp da elini çekmezken iyilik fýtratýn her zerresine iþliyor aþký ve aþký yaþataný.

Ruhani gölgelerden çýkýp da yola boyutsuzluðun tefsiri iken içimizin masumiyeti yeniden baþlýyor zaman denen sarkaç salýnmaya.

Bir yaný bulut bir yaný umut artýk hayatýn ve kinayenin de kötülüðün de sonlandýðý bir dünyanýn hayali ile destursuz baþlamadýðýmýz her yolculuk yine yolumuz ümide ve aþka düþmüþken…