Online Üye
Online Ziyaretçi
Kurallar… Sen böyle yapacaksın, şöyle konuşacaksın, yazacaksın! Ben ne dersem hayatını ona göre kurguluyacaksın. Yoksa artist, manken, sanatçı, futbolcu, şair, yazar, doktor, mühendis olamazsın, para kazanamazsın! Neymiş kafiyeler zengin, cepler dolgun, böylece kalpler olgun olurmuş. Yeter ya, insan özgür olmalı… Bırakın insanları kurallarla gönüllü hapishaneye tıkmayın.
Yazarlar Biriliğine gitmiştin bir zamanlar… Şairim deyince hemen Yazarlar Birliği Başkanı beni sınava tabi tutmuştu, şaşırmıştım. Ya Hu, Fuzuli’den bir şiir oku, kendi yazdığın bir şiiri oku… Oku, Oku! Ya ben papağan mıyım, neden ezberleyeceğim. hani matematik sorusunun cevabını hesap makinesi varken, elden hesaplamak gibi.. Elden hesaplayınca bir de hata yapma oranı yüksek olur ya! En sonunda sorgulanır, neden bu hesabı yanlış yaptın, fazla verdiysen cebinden öde denir… öde! Bitmiyor ya, öde, öde diyetimiz. Bırakın hesabı makine yapsın, gerekli iş yapılsın, diyetimizde olmasın değil mi?
Eğer atasözünü şiirimde kullanıyorsam neden şiirimde ve yazımda başkasından alıntı yapmayayım ki...Eğer alıntı yaparsam, mesajın güzelliğini tekrar okuyucuya yansıtırım. Hani cami yaptırıp da, mesele bu hizmeti Allah'a bağışlamak ya, sanki Allah senin yaptığını bilmiyormuş gibi, ben neymişim der gibi, ismini camiye yazdırırsın ya... Sanki ismini bilmeden adına dua ederlerse o yapılan dua senin adına Allah'a ulaşmaz gibi... Allah bilmezmiş gibi... Allah her şeyi görüyor, eğer kulu bir hayır yapıyorsa, o hayırdan yararlanan miktarca sevap yazıyor hanemize... Yani isminizin yazılmasının bir manası yok o camiye, eğer mesele kişilerin ibadet etmesi ve Allah'a yakın olması muratsa... Hem hayır yapacaksın, hem de insanlara ismini yazmakla, ben neymişim diyeceksin. Sen insanlar seni övsün diye yapmışsın demek ki o camiyi...Sen Allah övsün niyetinde değilmişsin...Bize ilhamı veren Rabbim, o ilham ile bizden İslam davasında hizmet bekliyor Yunus gibi, Mevlana gibi... Ne hizmet etmişsek, dosdoğru yapmışsak, o Allah'a ulaşıyor. Bundan şüpheniz olmasın!
Sen her gün günün şiiri seçilen şair olsan ne olur ki… Her kuralı uygulasan, eğer yazdığın kalplere nakşetmiyorsa, aynı hisleri her şiirinde bayat, bayat gösteriyorsan, bıkmaz mı seni okuyan? Kurallar içinde ne kadar her defasında farklı ruhu yansıtabilirsin ki...Ben her şeyi bilirim, o zaman eleştiririm mi demek geliyor içinden. Kişinin ameline yani kaderine müdahale etmek gibi bu, öyle değil mi? Bırakın aksın nehir aktığı oluktan, fıtratından. Bırakın herkes yazsın, eğer akamazsa, büyük bir nehre karışsın ve öyle aksın… Mesele bir olmak, güzeli yaşatmak, kardeşliği vurgulamak, vatanını sevmek, Allah’a yakın olmak… Eğer kurallarla dur diyeceksen, bunlar yapılabilir mi? Sanki hapishanede gibi hissediyorum o zaman kendimi. Yazdıklarımı sınırlıyorum. kurala uysun diye manayı kurutuyorum manasızlığın çölünde!
Hani şair şairi sevmezmiş, ben en iyisiyim dermiş… Hadi desek ne kazanırız ki? Bu ispat savaşı, kime ne kazandırır ki… Mesele ülkenin zenginliği ve renklilik armonisi değil mi? Haydi hep bir elden renklendirelim o zaman. Neymiş ben yorum yaparsam başkası da yorum yaparmış, ne kadar kişi bana yorum yaparsa göğsüm kabarırmış, ben neymişim dermişim, şiirim günün şiiri olurmuş. Hadi oradan! Eğer Allah’ı gönülden seviyorsan, eğer şairsen, kibir ve gururu yıkacaksın… İlham bir rahmet ve herkeste yok bu! Allah vergisi… Allah diyor ki, sen yazacaksın, anlatacaksın, böylece seninde vazifen budur. Bu da bir nevi ibadettir. Hani birisi sen şairsin demezse, ya da övmezse ne olur ki? Gaye Allah’ın sevmesi ve onun bizi takdir etmesi değil mi? Kalemi tutturan, onu beyaz sayfanın içinde nur halesi gibi göz kamaştıracak hale getiren Allah’a şükrederim, şükredelim. Bu bir zenginlik ve heyecan veriyor bana, ya size?
Yaz Ali Veli kırk dokuz elli…
İşte şair, ne anlatıyor belli!
Yaşasın özgürlük… Yaşasın kaleme sunulan cennet!
Saffet Kuramaz