Mevsimi dikiyorum, ölümün esnekliðinde çýktýðým yaðmur duasýna mevsimin çizgiler çiziyorum.

Ýçim’i bir hoþ nahoþ düþlerin içimde saklý geçitlerin tevazu yüklü güncesine sarýlýyorum.

Ar mevsimindeyim bir de tabusu geçmiþin geçmiþken üstüme tapusunu acýlarýn, yontuyorum.

Varlýðýn saklý tuttuðu her nesneyi armaðan ediyorum öykünen hangi Tanrý saklý ise içindeki rahvan gölgelerin de müridi kanýksanasý bir hüzünle cebelleþtiðim bayýrlarýnda ölümlü düþlerin, mersiyeler armaðan ediyorum ellerine Tanrýnýn: bir kurak iklim bir de kuru baþýmýn eðilmediði tevazu köprüsü, aþk simsarlarýnýn da büyüsü içimde devinen yalnýzlýðýn kökünden saklý dualarýma sarýlýrken sýký sýkýya derlediðim hayalleri yatýrýyorum kuvözüne rahminde saklý bir gülücük baðýþlanmýþken þiir yüzlü adamlarýn þiirler yazdýklarý masal yüzlü kadýnlarýn da þeceresini tutarken bir akþam vakti.

Gecenin ayazýna teslim ettiðim elemin ýlýk nefesi birlik ve beraberlik türküleri söylemeyi umduðum sanrý yüklü sazlar ve muadili tellere dizilmiþ ölüm kuþlarý.

Açýk ara farkla istiflediðim dergâhýn arka bahçesinde geçit vermeyen bir ormaný kundaklýyor yüreðimin yangýný.

Tebessümler ihlal ediliyor teveccühlerin diline pelesenk olmuþ hüzünlü aryalar devir teslim töreninde nöbette.

Bir beyit daha soluyor yorgun dallarýna çaputla baðlý asýk yüzlü meþe aðacýnýn.

Yerlerin ve göklerin tek hâkimi sunarken hidayetin sancaðýný ýslýk çalan yorgun sazlar salýnýyor sazlýðýn dibinde mahzun bir kurbaða viyaklarken düþ tepsimi düþürüyorum elimden.

Kýrýlan bardaklara methiyeler armaðan ediyorum her çalý süpürgesinde çýkacaðým yolculuk ile cadý avýna giriþiyorum mazlum künyemde ismimin yazmadýðý bir karartý belki de muaf tutulduðum evrenin çatýsýnda gezinen hayalet kediler.

Ürkünçlüðün coðrafyasýnda yaþadýðým kadar da yasýyorum aþký ve izdihamý.

Bir mavi dilleniyor ve bir gelin süzülüyor aðaçlarýn arasýndan.

Ara naðmesi unutulmuþ melodilerde insan benzeri izlekler zoraki gülümsüyor bakir yüreklerin çukurunda hezeyan kaynarken belki de dünyanýn zora soktuðu ve mil çekilmiþ gözlerinde belirsizliðin unutulmuþlar kuramlar için için aðlýyor.

Sonlarýn taslaðýnda bir ön söz.

Ve romanýn kapaðýnda da son söz.

Ýrkildiðim kadar iðreti kâküllerinde ölümün sanrýlarý kovalýyorum.

Hâkim kýlýndýðým da deðil sadece mecbur kaldýðým son nefesi veriyorum içimde yükselen bulutun da künyesinde yazarken son’un zaferi ve kötünün gücüne yenik düþtüðüm o minvalde yana düþen baþýna masum yüzlü gölgenin bir soru imleci yerleþtiriyorum.

Tasalý günün öykündüðü fasýl iken biteviye koruduðum sükûneti yeniden sunarken bana Yaratan, tüm safsatalarý yok sayýp içimdeki destur ile yeniden adýmlýyorum Sýrat Köprüsünü.

Baðdaþ kurduðum ve alýþýk olmadýðým hangi duygu ise kulaðýma kaçan sinek misali itekliyorum son yazan tabelayý.

Bir duada saklý olduðumu bilip eksik etmeden dilimdeki ve yüreðimdeki þükrü avazým çýktýðý kadar gülüyorum aymazlýðýnda duyulmazlýðýn elimi uzattýðým kadar dilediðimin bilincinde savrulduðum yüreðin hoyrat rüzgârý.

Aþk’ýn infilaký þiirlerin özlemi var içimde ve kayýtsýz mersiyelerin imha ettiði düþlerim.

Düþmez kalkmaz Allah bir, demenin mealine aþýðým ben ve ferine gözlerinde yandýðým kadar yakmayý muteber bildiðim için pervanesi dönenirken isli gecenin mateminde ölümlü þiirlerle avunuyorum pervazýna konduðum kuþ yuvalarýnda þakýyan bir rüzgâr olmanýn en dik baþlý yüreði iken içimin iklimlerinde fink atan coþkuyu dillendiriyorum surelerin verdiði huzura biat uzaklaþtýðým iskelenin de hayalini kuruyorum.

 Yorgun bir nefesi içime çekiyorum ve içlendiriyorum her duygumun rabýtasýnda kelaynak kuþlarýna özendiðim o metafor ile þahikalarýn bileðini büküyorum.

Zaaflarýn temenni ettiði bir aymazlýkla Tanrýnýn gazabýna uðramamayý ümit ediyorum bir de depoladýðým hayallerimi kâðýda döküyorum öksüzlüðümün bitiminde telaþla koþuyorum bir yetim gölgeye ve fevri olmaktan haz etmediðim her itirafý kabullensin diye karþý taraf hüznün resmini çiziyorum sayfa sayfa.

Soytarý muhabbet kuþlarýna efkârla bakýyorum ve kýrýlan yumurtalarýndan sýzan üzgün ceninle yüzleþiyorum.

Aylarca kuluçkaya yatan kuþlarýn evlat özleminin en yakýn tanýðýyým Tanrýdan sonra ve ölüm diliyorum bu iki bakir kuþ için.

Özlemlerini tefe koyan insanlardan olmadým hiç ama içimin aksayan aksanýnda tefe koyduðum bir þeyler var illa ki.

Rüþtünü ispatlayalý çok oldu acýnýn da ölümün de yine de kâfir bir zümreyi görmezden gelip ölüm konduruyorum bedenime ve lal kimliðime soytarý gülüþler savuran beyitleri kara listeye alýyorum týpký cihanýn beni tek geçtiði týpký benim cihaný esefle kýnadýðým týpký kýnandýðýma biat haþin bir alayla zemherilerde donmayý temenni ettiðim ayaz tutan düþlerimdeki sarkýtlardan nasiplendiðimle nasýr tutan her hayalime atýfta bulunuyorum ne zamanki aþka düþsem.

Elemin yorgun nefesinde bir bukleyim.

Zaaflarýný öldürmüþ bir faniyim.

Ýkbalim yorgunluk; dünüm de piþmanlýk.

An’dan kasýt anlýk hislerimi ömürlük sayýp nokta atýþý yapan kadere saygýyla yaklaþýp kederli bir gülümsemeyi teslim ettiði sahibi kalbimin.

Metazori olmayan sevgilerden uzaða düþen bir hayaletim bir de fýsýltýlarýn muhatabý yorgun kimliðimle sýrdaþ bildiðim her mevsimi kendime uyarlayýp ikilemlerimi saðalttýðým bir duvarým az sonra istimlâk edilecek ruhumda kopan fýrtýnalarý arþa ulaþan dualarýmda aþkýn da maneviyatýn da en yakýn tanýðýyým.

Buza dönen yüreklerden uzak.

Buz kesmiþ bakýþlardan da firar eden yumuþak bir iklim olma þanýna haiz.

Göðün kýmýltýsýnda hezeyan saklý iken ve tenimde gezinen karýncalarý içimdeki yetimle severken bir yeti’mi daha savuruyorum boþluða ve sevebilme özelliðini bahþeden Rabbime þükrediyorum.

Ruhun manifestosunda yýlgýn iç gýcýklayýcý yoksunluk ve tapýndýðým yüce varlýðýna Ýlahi Gücün de en yakýn tanýk iken içimdeki çocuk.

Coþkumu dillendirdiðim bir þiire daha nokta koyup belki de arzuladýðým nihayeti Tanrý bana yakýþtýramazken.

Gölgeler semtinde karýnca adýmlarla yürüyorum.

Fýsýltýlar þehrinde azýða alýyorum tüm sesleri.

Fýtratýmdan salgýlanan en deli cümleyi arýyorum ve bulamadýðým çýkýþý yarýna erteliyorum yeniden.

Afakî bir kurþuna hedef olup.

Bir kuþun kanatlarýna takýlý iken aklým belki de.

Göðün iniltisinde ruhani bir yoksunluðu severek ve umut ederek yok bildiðim ve varlýðýma haciz koyan kaderi her halükarda sahiplenip bir Deli Dumrul yüreði ile fink attýðým cahil yollarýnda bilgiye eriþmek adýna kitaplar devirdiðim dünden gelen bir alýþkanlýkla hiçliðimi alkýþlýyorum ne zamanki yolum yazmaya düþse.

Aþkýn itibarý.

Aþkýn kimince inkârý.

Aþkýn inhisarý belki de.

Zamana yenik düþmediðim ve göðün tanýklýðýnda hidayeti kucaklama isteðim.

Aþkýn þahikasý bir gülüþle resmettiðim evren yine gözümde kocaman bir kara delik iken içimdeki boþluk.

Severek çoðaldýðým inancýma biat nefret edenlerin karanlýðýna inat ben farklý olmayý ilk günden beri görev edinmiþken yine Allah katýnda salýndýðým zafiyetlerime rest çekip Ýlahi Sancaðý da sahiplenmenin verdiði o coþku ile uzandýðým sere serpe mavinin teninde ve yüreðinde bir ilkbahar yaðmuru olmanýn verdiði coþkuya yenik düþüp…

 Kandiliniz mübarek olsun.