Online Üye
Online Ziyaretçi
Yüzü görünmeyen suretler kalabalığındayım yine.
Karanlık koridorlarda ilerleyen
Çıplak ayaklı küçük bir çocuğun
Korkuları var kalbimde.
Koridor sonunda görünen ışığın arkasındaki
Yalanları kaldırmıyor artık yüreğim.
Hani bazen bile bile gol yemek vardır ya
gürültülü kalabalıklar içinde
Sessiz aynalara yürüme işi bizimkisi,
Düşeceğini bile bile korkusuzca
Adım atmak sevdanın kıyılarına…
Yüzü olmayan suretler oyunundayım yine
Tek jeton hakkı ile kazanmaya çalışmak,
Yırtık yelkenlerle okyanusa açılma cesareti,
Ak kaşıklar toplumunda kara kuzuyum diye
Haykırma deliliği belki de…
Acıyan retinalarım maskesiyle
Yaşayıp ölenleri görür bazen.
Ne gülümseyebiliyor ne de ağlıyorlar hallerine
Taklit yapmaktan unutulmuş koridorlarda
Sessiz oturuyorlar.
Konuşuyorum onlarla usul usul
Fısıltılarımız geceye karışıyor
bir gece kuşunun ötüşüyle.
Maskelerini ödünç alıp takıyorum
Hayat daha kolaylaşıyor o an
Pespembe bulutlar kümesi
Herkes mutlu gülümsüyor.
O anda fark ediyorum ‘’ben ölüyorum ‘’
Bir el fırlatıyor yüzümdeki maskeyi
Ben yine ateşli yollardan yürüyorum……..
04.12.2015
ALİHAN ALTITAŞ