Yazdığım
Beyaz Sayfalara Düşen Bir Gölge Değil.
Yazdığım beyaz sayfalara düşen bir gölge değil,
sizlerin gülüşünden bir gülümsemedir, bu gülümsemelerinizle beraber bende çağa
sizinle damga vuran, o çağın gelişmesi için sizinle gülümseyen birisiyim. Hayat
trenine binerek, bizler yarınlara yataklı vagonunda uzaklarda yalnız kalmış
olanların yalnızlığını yok etmek için gönlümüzle yanlarına giderken, bizim yola
çıkmadan önce, bize gelmeyi hayal eden iyi insanlara, bizler önceden varmanın
heyecanıyla yaşıyoruz şükür.
Ben
yazılarımı benden önce bir adım atarak, önden yola çıkanlara yetişmek için bir adım
atmanın ötesine geçip, bizden önce uçabilenler varanların gönlünde gezmek için
yazıyorum. Kahraman ecdadımız bin yıl önce tüm yeryüzünü, merhametiyle imanın
nuruyla sararken, onların sarmasındaki nurun zerresine varmak için elbette ki
yazıyorum.
Şimdi
önünüzde daha yüce bir kahramanlık duruyor: taşlaşmış gönüllerin, elektrikli ve
ateş soluyan insanların zulmüne karşı koymak için mücadele veren Mehmetçiğimize,
buradan selama dururken, imanın nuruyla merhametle kâinatın insan olmanın
insanı sarmanın sırrına hep birlikte vakıf olacağız inşallah, selamlarımla.
Mehmet
Aluç