‘’Sessizlik çoðul, yorucu ve kuþkuludur.’’

(Alýntý)

Farkýndalýk yüklendiðim dolmayan bir vadenin tarhýndayým ve mukayese etmekle þerh düþmek arasýnda gidip geliyorum hele ki teyakkuz öncesi sapkýnlýðýn hizasýnda geri duruyorum yanýlsamalarýn ve yönergelerin þiir olduðu yol olduðu ve genelde yarenlik eden sazýmýn tellerinde uçuþuyorum.

Yoðun ve de yorgun bir mavi içimdeki dehliz hatta ve hatta adam boyu yalnýzlýk öyle bir manivelada dile geliyor ki þehir de baþ aþaðý þiir de ve þivesi duygularýn illa ki dünya ile aramý açýyor.

Sevdalý nazireler ve sevecen ifadeler matruþkanýn bir bir ayrýldýðý belki de bir metruk evde yalnýzlýðýn ölçümünü yapan sessiz bir gölge elbette dipçiðini savuruyor yenilgiler sonra da yanýlgýlar sonlanýyor sonrasýný ise kimseler bilmiyor.

Tufanda doldu içime rahmet madem ve bir ömürlük þiirler nasýl ki birikti içimdeki günlükte ve þimdi adýmlýyorum evreni kalp gözüme binaen zaman zaman da þerit deðiþtiriyorum.

Kýlýksýz bir düþünce addedilen aslýnda þurasý gölgelerin ve þerh düþülesi imgeler çýlgýn mavinin esiriyim iþte ve çýlgýn bir seda armaðan edilen belki de eften püften bir sözcükte aradýðýmý bulduðum oysaki arayýþýn künyesinde ben suskun bir harfim.

Kalýtýmsal bir mizaç.

Ýkircikli hayaller ve de tevazu yüklü.

Ne minderimde saklý yorgunluk ne de takmayý unuttuðum miðferde giz yüklü hayat neþriyatý þiirin de sakýncalý bir rota.

Ýzah etmekle izafi bir boyutsuzluk ve damarlarýmda hücum eden kelimeler ve kan grubumu unutup kelime grubum neydi diye dönendiðim az sonra gonk vuracak ve þekilden þekle gireceðim.

Takýndýðým o haleti ruhiye ve bir gök gürültüsü elbette içime yaðdýðým; elbette içime yýðdýðým ve çið bir nefes ölümü telaffuz eden az sonranýn hayali ile anýmdan kayýp dokunduðum ufuk ve minvali yorgunluk olsa da ömrün doyamamak hayata en çok da hüzne.

Hüzün hýrkam delik deþik.

Derviþ yüreðim sýra dýþý bir teamül ile adýmlýyor yokuþ yukarý.

Asýlý kaldýðým bir yýldýz kümesi oysaki mahlasým sadece bir çiçek.

Kaç öðünse þiirlerim ve kaç vakitse üzünçlerim…

Taban tabana zýt olduðum mevsim ve kirli suyun kanalizasyona akýtýlýp saf ve duru suyun peþi sýra sürüklenen kaðýttan kayýklarým.

Eþrafým.

Lal kimliðim.

Lav edilmiþ mutluluk.

Közündeki saklý olsa sözcüklerin özünde hala çalakalem yaþamaktan vazgeçmediðim.

Dilimde Besmele ve bir þiire can veren ruhumdan kalan geride.

Kayýplarýn da meali ve sýdký sýyrýlmýþ bir gökyüzü öyle ya; az evvel temizlenmiþti evren ve sükûn benzeri bir yoklukta ben þeceremin peþinde bir nida sunmuþtum hem de öncesizliðimle yüklendiðim kadar sonramý da gölgeleyen o sessizlikte saf tutmuþtum üstelik safiyet yüklü ruhumda saklambaç oynayan mutluluða da kafa tutmuþken nabzýný tuttuðum kelimeler nasýl da haykýrmýþtý ismimi.

Sevecen bir kýta ve devrik cümleler elbette cahil cesareti ile çýktýðým yolda arz ettiðim her duyguyu da bizzat armaðan etmiþti bana evren.

Þimdi külüstür bir arabanýn içinde yol almaktayým ve az sonra þafak sökecek ve günü karþýlayacaðýz kuzey yarýmkürede en edilgen hüviyet iken karanlýk da isyan edecek.

Yalnýzlýk donanýmlý bir hitabet.

Aþk sevecen bir hüküm ve elbette tanrýsal bir d/okunuþ serüvenin sonlanmadýðý bir mecra iken ömrün kulvarýnda boy veren filizlerle içli dýþlý yüreðin bahçesinde solan çiçeklere veryansýn eden gök kuþaðý kadar da talep-kâr ve sistematik yaþayýp yazýyorum: oysaki uyruðu olmayan duygular günden güne kâh ivme kazanýyor kâh ýstýrap yükleniyor; aþk ki rükû ettiði ruhun mülkiyetinde bir vaveyla yüklenip de sessizliði bölerken ve þimdi þiir ýrmaklarýnda yýkadýðým gönlüme bir buse konduruyor omzumdaki melekler elbette hazýr ola geçtiðim her rengi bana nimet diye sunarken alacalý bulacalý duygular ve tüm rehavetten arýnýp coþkuma tabi olduðum kadar da sevmeye meyyal serkeþ varlýðýmla darmaduman edilmiþ kimliðime sadece Yaratan sahip çýkarken en az benim sahip çýktýðým yalnýzlýða da son bir dokunuþ yaparken kalp gözüm üstelik öncemle olan tüm iliþkimi sonlandýrýp nazar ettiðim umuda uzanýrken elim ve de kalemim…