Ýklimin güncesinde saklý muhalif acýlar belki de derdest kýlýnmýþlýðýn çýðlýdýr.

Soytarý günün kývýlcýmlar saçtýðý aþikâr týpký gecenin hegemonyasýnda ayracý ölüm olan satýrlarla iþtigal göðün telaþý.

Bir martýnýn kumral yalnýzlýðý hele ki denizlere ihanet eden yakamozlardan çaldýðýmýz þarkýlar gibi ve muhtelif imler tekerrür ediyor adeta doðanýn sayacýnda damlalar iken ekranýn kaydýðý her anda soluksuz neþreden bir hüzün komplimaný baþat kýlýyor kayýp sancýyý.

Sür-git hezeyan muhtelif yankýlarda heybetli gövdesiyle selamlýyor karanlýðý ve yüklendiðimiz hezimet zahmetli bir yolculuðun da baþ tacý.

Kardýðýmýz imleç, savruk yüreðin sevdalý raksý nasýl ki büyütüyoruz gözümüzde sevgiliyi bir nebze de olsun yoksun kýlýnmýyor iþte özlem.

Bit yeniði ararken geceye hürmet eden yýldýzlar adeta vebalý ve kelamýn sarkacýna ihanet eden defolu varlýðý günün hüzne eriþiyor ömrü de peþkeþ çekerken hatýralara.

Sýdký sýyrýlmýþ elbette mevsim kendi içinde tanýmlýyor eremediði hikmeti belki mevsimsiz üzünçler çörekleniyor yýllanmýþ ömrün de sarkýtý evham yüklü sanrýlar ve derin bir tevazuu yüklenip de kara bulutlar doðasýna ihanet ediyor mevsim týpký yaza dönük yüzünde Kasým ayýnýn bulutlar öfkeyle sýzlanýp da býrakýrken nemini günahkâr zemine.

Zimmetli yer gök hele ki eþref saati geçen yalnýzlýða boyun eðen devasa sarkaç yok mu?

Ellerinden kayýp giden zemberek.

Telaþlý ve de ýsrarlý haznesi huzurdan yoksun zihniyet.

Sevginin mealinde küredikçe hüznü maviden atlasý yorgun yüreðin teþrif ediyor.

Bir fýrtýna adeta tutulduðumuz.

Tutuk nakaratlar þarkýlarýn zeminine yerleþen.

Nüvesi mi yoksa gecenin günden teslim aldýðý coþkuyu ve umudu þiirlere kazýyan sefil þair?

Lenduha düþler elbette seyrinde þafaðýn gülücükler ýsmarlýyor kimi beþer afaki bir mutlulukta koyuvermiþken gücünü saklý kaldýðý kadar sakýnýyor da gözünü yarýndan.

Umudun peþrevi günü birlik þiirler ve dalgalanan perçemi ümidin tasnifliyor adeta gözyaþýný.

Kimi münafýk bir edimde saklý hele ki hoyrat yalnýzlýðýn kýblesinde saklý iken tahayyül edilesi bir sýradanlýk yüzünü asýyor ve sýra dýþýlýðýn hoþ karþýlanmadýðý düzenekte ayraç biliyoruz adeta bestesi olmayan bir þarkýnýn beyitlerine yerleþik hüznü baþ göz ediyoruz olasý kýyamet öncesi feri sönen yýldýzlara da atýfta bulunup yýlsonuna yaklaþýrken cihan, bizler bilinmezliðin dokusuna umut ediyoruz.

Patavatsýz soytarý mizaçlar devinen yere göðe atýfta bulunup bir nida savuruyor ve aymazlýðýnda yalnýzlýðýn týknefes ve de çaresizliðin kucaðýnda posta güvercinleri umut taþýyor ayaklarýna baðlý o ipte farkýnda bile deðiller taþýdýklarý rolün önemini.

Gýybet sonrasý ruhlar ayrýþýyor ve cennet-cehennem denkleminde tüm bilinmezleri teðet geçiyor rüzgâr.

Bir günahýn da ifasý adeta günü bölen devasa rahmet: önce umut yeþeriyor sonra da kan doðruyoruz sofrasýna iblisin ve mazlumun ahýný sýrtlanýyor evren her kuytuda saklý tuttuðu sýrlarý taþýyor mizacý ölümün ve canlý kalmanýn mucidi iken dualarýn varlýðý kýt beyinler hala da anlamýyor bu istikrarsýzlýðýn neye mal olacaðýný.

S/üzgün yüreðin kývrýmlarý.

Taslaðýnda saklý tuttuðu nice niyaz.

Pekiþen bir rehavet elbette sessizliðin asaleti yüklü mizacýnda ses eden kâfir düzenek safsata yüklü varlýðýný görmezden geliyor karanlýðýn.

Ýnadýna yaþamaksa kudretine sýðýnýp dualarýn ve rüyalarýn.

Saf dýþý edilmiþ olsa da çatlak sesi müzmin rüzgârýn.

Sefasýný sürdüðümüz kadar ekinler de boy vermiyor iþte çatlak dudaklarýnda çöl kuþlarýnýn bir çöl çiçeði edasýyla hüzne baðýþýklýk kazanýyor kimseye minnet etmeyen mazlum varlýklar ve bir düþüþ olsa da bahþedilen dümeni asla kýrmýyor da hani yalandan ve gýybetten yana.

Bir mintansa hüzün…

Bir minvalse yoksunluk…

Çatýsý akan düþler ve hayaller ne de olsa cennetin ta kendisi taþýdýðýmýz yüreði sevgiye ve inanca adarken adak kuþlarý gagalýyor sefil ve hüzünlü tabanýný yola düþen acýlarýn her karesinde saklý tuttuðu bir açýlým adeta nükseden güzelliklere gözünü diken yorgun martýlar bir martavala asla izin vermeden peþi sýra gidiyor nimet baþlýðý altýnda savrulan ekmek parçalarýný de düþmeden yakalayýp rahmete doyuyor.

Ýklimin güzelliði belki de geç gelen yaðmur bulutlarýný hazýr ve nazýr bir þekilde selamlayýp þükrün güzelliðine tabi olduðumuz ve de muradý dillenen nakkaþlar elbette doðanýn zembereði her saklý ümidi rahmete banan þair gibi güncesini yazýyor aymazlýðýn her sefil yoksunluðu da yok sayýp varlýðýný dokundurup taþýyor da o hiçlik çýtasýna nasýl ki mabedin ýssýzlýðýnda yakamozlar baþ tacý denizin elbette mavi gök boþalttýkça yükünü kara bulutlar da keyifle mevsimin t/adýný çýkarýyor.

Geç gelen yaðmura rahmet yüklerken.

Geç olsun da güç olmasýn demenin meali elbette sabýrda gizli.

Bir alametifarika iken yüreðin salvosu iklim maruzatýný sonlandýrýyor ne zamanki Kasýma yakýþan yüklü saðanak þehri ve yürekleri ferahlatýp huzura davet ederken þehir sakinlerini ve inancýn dokunulmazlýðýnda þah dizeler dile geliyor týpký þahikanýn kanadýna konan uður böceði gibi hüznü de saðaltýyor her aðlayan bulut aslýnda erkenden göçmüþ bir çocuðun ruhunu aðýrlarken…