Yüz
Karanlık geceleri, aydınlatırdı ayn ;
Bir kara bulut çöktü, şimdi şavkına ayın !
Çok oldu karanlığa, saplanalı gündüzler,
Eli boşlukta kalan ve kararan, son yüzler !...
Talih kuşuna kaldı, yarın denen, gelecek,
Gözlerimi oyarken, bir arsız, sinsi böcek !...
Artık kareylemiyor, ne ümit, ne de, erek ;
Neden kendini yordu, dünya böyle dönerek ?...
Ağzımız açılırken, karanlıktan daha aç,
Yıllar nasıl da geçti, memnu meyveye muhtaç ?
Yüzümüzü sürecek, hangi yöndür, hangi yüz ?
Şeytanım karanlıktan, çıkarken daha gürbüz !
Gökler yakar ışığı, denizler yıkar bir bir,
Biz yüzyüze gelince, akar amansız bir kir!...
Neden hiç benzemedik, göklere ve denize ?
Yüzümüz kararmakta, bakıyorken, biz bize !...
Sahi, söylesen bana, ne işe yarar dilim ?
Kaç dilde söylesem de, anlamıyor sevgilim !
Her nefes alışım da, çatılıyor kaşlarım ;
Gönül kapılarında, dökülür bakışlarım !...
Varlığın çıldırtıyor, delirtirken yokluğun ,
Hangi yöne açılır, kapısı sonsuzluğun ?
Gül de yalan anladım; yalanmış yediveren,
Koştuğum istasyonda, geçmiş oluyor tren !...
Neden en çok konuşur, derdinden anlamayan;
Bir kez mutlu olmaya, yetmezmiş meğer zaman ...
Çöktü dayanaklarım, dayanmaz oldu yürek ?
Dön bir semazen gibi, içine küçülerek !...
Yükseklik kör ediyor, diptedir arandığın ;
Karnını yar ve kurtul, zifiri karanlığın !...
(
Yüz başlıklı yazı
HayrettinYazcı tarafından
2/23/2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
