Sözcüklerin kanadýðýný duyuyor musun, hani can pazarýnda tokuþan þiirlerin dalyalarca hazan yapraðýný bir solukta içine çektiði gibi, mýsralarýn gazabýna uðrayan bir peri olduðumu da belleme kolay kolay ve sancýlanan rüzgâra da bel baðlama az sonra patlayacak fýrtýnanýn tadýný çýkaracaðýmý da bil usulca.

Çiy taneleri ne dolgun ne de doygun sadece mevsimsel bir nöbet göðün hýçkýrýklarýndan doðan yaygara ve peynir ekmek gibi benim acýlarým sevdiðime kanmayan insanlarýn çetelesini tutmaktan da vazgeçtim.

Atýfta bulunulasý her þiiri yudumlarken Rabbime sýðýndým ben ve sýnandýðýma delalet içime yuvalanan her gürültüyü de aþtým sessizce bazen maruz kaldýðým töhmette el verdi melekler akça pakça teninde hüznün, tüm belirsizliðime de þerh düþtü yaralý kuþlar.

Anne sesindeki o çýðlýk nedir bilir misin?

Anne olmadýðýn için asla tahmin bile edemezsin.

Annesizliðine ömrün, kurþun döken kâhinleri bilir misin, peki?

Týpký kimsesizliðime kol kanat geren mevsim gibi iç acýlarýmýn toplamý artýk neye denk düþüyorsa…

Göðe çadýr kuran yaftalar.

Pestili çýkan iç sesim ve de.

Her gün yolumun kesiþtiði ne çok toz duman.

Yandýðýma biat þunca kelime ve bil ki daha milyonlarca var heybemde.

Çatýk kaþlarýma aldanma ve satýrlarýn nemine de basýp düþme, sakýn ha.

Sevdiðimi beyan etmektense acýlara tahammülsüzlüðüm beni bana düþman kýlan.

Bir mersiye kimi zaman belki de bir hiciv, þairlerin tutanaklarýnda ahkâmlarýn savrulduðu ve ben acý çektikçe s/avunuyorum yetim mizacýmý yeter ki öksüz kalmama izin vermesin Yaratan ve koþulsuz seven tek varlýk iken annem onu üzmenin de muadilidir içime akýttýðým…

Sel gibi.

Taþkýn mizacýma son veren yel gibi.

Yeltenmediðim hayatlar gibi ve buz kesen yüreklerde nasýl ki yok yerim.

Kendimi bildim bileli sevdim ben ve nazireler dilendim evrenden sonra da soyutlandým ve kaç somun ekmekse dilimledim ve uzattým bana taþ fýrlatanlara tam da bu gün yaptýðým gibi.

Günlerden bir gündü eve çiçeksiz döndüðüm.

Günlerden bu gündü ve de adýný unuttuðum çiçekle evin zilini çaldýðým ve acýlarýmý gergef bildiðim ve aþkýn beni hizaya getirdiði oysaki kimliksizdi benim sevgim týpký bir ömür yâd ettiðim acýlar gibi ipe dizdiklerim.

Yangýna da körükle gittiler ve yanmayý meziyet deðil eziyet bellediler oysaki içimdeki s/onsuzlukla sevdim ben ve sevilmeyi filan da þerh düþmeden gel gör ki; sevmem bile yasaktý ve adý olmayan insanlar yüzü olmayan gölgelere eþlik etti nihayetinde gölgemi düþman bildim ben ve sýrnaþýk imgeleri savsaklayýp hükmeden þiirler iken izini sürdüðüm…

Yanýk teninde mevsimin ne de olsa kýþ güneþi çapkýnca gülümsüyordu ve gülümsemem dahi yasaktý deðil ki yüksek sesle kahkahalar atayým ve aðladýðým kadar mutlandýðýmý da asla izah edemedim ben.

Aðlamak suçtu ve acýlarýn katlandýðý ve en çok da insanlarýn acýlarýmla soluklandýðý oysaki ben inancýmla vardým ve Allah korkusu ile deðil mutlu olmak baþkalarýnýn acýsýyla tanýdýðým tanýmadýðým tüm insanlýðý da ziyaret ettim dualarýmda.

Halim harap bu aralar.

Duvarlar ses geçiriyor.

Kimine göre aþk yasak ve tuzak.

Böylesi sevgisiz bir dünyanýn hayalini asla kurmadým hatta tahayyül bile etmedim ve sökük ceplerime illa ki sökün etti þiirler.

Dökülüverdiler yüreðimden istemsizce týpký sevdiðim gibi yerli yersiz ve yaþý olmayan acýlarla sözlendiðim fi tarihinden bu yana ayyuka çýktý içimdeki gizem ve özne olmanýn gizemine sirayet eden yolsuz kalmýþ þiirlerle tutundum ben hayata.

Hoyrat insanlarýn fýtratý üstelik düþ gücüme ihanet edip inkâr eden.

Gerçekler tam da ortada týpký benim gerçek olduðum gibi.

Kulvarýmda ise birinciyim acý çekmede üstüme yok ve sözüm ona umutlarýmý da dizecektim bir bir þiirlere çöreklenen rüzgârý def edip oysaki defnedilecek bir girizgâh peyda olmakta ansýzýn ve kükreyen yýldýzlarý deðil en çok karanlýðý sevdim her þiir vakti ve anýp da dünümü hala çözemedim an itibari ile payýma düþen bunca acýnýn sebebini.

Açýk veren insanlar var týpký aþký yüklenip de ceplerine dolacak ihtiþamýn ve servetin yolunu gözleyen oysaki sapla samaný ayýrt edebilirim ben bu anlamda asla da umurumda deðil kalp gözüne ihanet eden insanlar bir de paraya ve maddiyata tapan insan izlekleri ve neye denk düþtükleri Allah katýnda tescillenmiþken kimse de beklemesin onlara el uzatacaðýmý.

Yapay gülümsemeler ve sunulan zanlar ve de bitimsiz bir haset ve mücbir sebeplerden sevgiye ihanet eden ve siyah bir duvak takan karanlýk gelinler.

Bahtýn rüzgârý elbette nereye sürüklerse ve kader neyi ön görürse.

Sözcükler sefasýný sürerken gecenin, cýmbýzlamýyorum bile ve onlar zaten evrenden süzülen kar taneleri gibi minik minik d/üþüyorlar da: önce yüreðime sonra da boþ beyaz sayfaya.

Keþke kaderimin de resmini çizebilseydim ve ben sadece duyumsadýklarýmý resmediyorum ve kimine göre gerçek kimine göre hayal gücünün ürünü iken her biri ve asla da paye vermiyorum iblisin katýksýz zehirlediði ruhlardan bana sökün eden karanlýða da itibar etmiyorum çünkü karanlýkta yazsam bile içimdeki aydýnlýkla buluyorum ben yolumu elbette Yaratan izin verdiði sürece ve de Ýnþallah.

Kümülatif bir sessizlik mevzu bahis ve biliyorum ki sunulacak planlarýn bir ön hazýrlýðý elbette çið süt emmiþ beþerin marifeti her biri ve ben inancýmla o buz daðlarýnýn eriyeceðini biliyorum da çünkü sadece Rabbimden istiyorum ve sabrýmla þükrümü katýk yaptýðým bu hayat mücadelesinde kuþ bakýþý seyrettiðim bunca alametifarika da illa ki erecek hidayete.

Kötülükten dem vursak da cennetin ihalesi þükürler olsun ki iyiler için asla bir kehanet deðil.

Yaþa ve sev ve inan ve de muadili iken iyi niyet ve iyimserlik asla da kara gölgelere itibar etmeyen aydýnlýk yüzlerin barýnaðý iken sýcacýk yürekler biçimlendiriyorum hayatýmý ve hayallerimi ve hayalet avýna çýkan bir misket gibi oradan oraya çarpýyor rüzgârýn eþliðinde ses çýkaran rüzgâr çanýna da dokunuyorum usulca ve biliyorum ki her yürekte de mevcut bu rüzgâr çaný.

Zar tutan yenilgiler.

Ýtikadý sayesinde hayat hikâyesini koþulsuz kabullenen müzmin iyimser yürekler ve karanlýðýn derme çatma dünyasýnda sisten uzaklaþýp da yüreðin ýþýldaðý iken bitimsiz umutlar…

Az sonramýn bir ihtiþam ya da bir hicap olup olmayacaðýný elbette bilemem lakin bana sunulan hayatý yaþayýp asla eksik etmeden niyazýmý yüreðime sönük eden iç sesin de okyanuslar aþtýðý bir gerçek en azýndan içimdeki izdihamý ertelemek hatta sonlandýrmak adýna tüm gayretim ve týkacýný kulaðýmýn az evvel çýkardým ve hala da duymuyorum insanlarýn birbirini dolduruþa getiren seslerini çünkü omzumdaki meleklerle meþk ediyorum ve onlarýn saðalttýðý acýlardan yaptýðým salýncakta bir ninninin de eþliðinde salýnýyorum ve az sonra kayacak yýldýzýn kuyruðuna tutunup da firar edeceðim tüm acý ve sýkýntýdan gerçi içimdeki yalnýzlýðýn bir kayýt düðmesi yok ama biliyorum da çoðaldýðýmý en azýndan sevgiden ibaret bir kâinatýn koþulsuz bana sunduðu umudu þiar edinip de ne zamanki yolum bir þiire düþse elbette aþkýn eþliðinde yanýp sönerken kalp gözüm tüm kâinatý da aydýnlýk kýlan elbette Allah’ýn izniyle soluklandýðým her hecede…