Ucurtmalarin ucamadigi kadardi gece

Yasanmamisligin kadardi hayat,

Oldu sandigin ne varsa

Ol(a)mamisligiydi aslinda bu ham hal ,

Ucurtmalar diyorum Mufit,

Onlarla basladi bu infial…

Biliyor musun

bir kulagim ezan sesi

Bir kulagim

buz beyaz sakiz rakisi…

Ucurtma kuyrugundaki cocuklar gibiydi bir yanim;

Bir yanim icler acisi…

Sacma sekillerden evler yapiyordum oysa,

Gunduz niyetine

Fal baktiriyordum yildizlardan…

Sesim icime tutsakken,

Aynalara kusmustu yuzumun bir yarisi,

Sessizlik geceden agirdi  Mufit

Zor olmustu anlamasi…

Oysa

Kismet ve Umut arasinda takili kalmisti

Hic dugumleyemedigimiz kefen baglari,

Kadim semtlerinde istanbul’un

dolunaya savrulan sinkafli kufurlere asiliydi yada

Alnimizin en silinmez yarasi ;

Bundandi belki de

Umudun kismete olan dusmanligi….

Ki sen

Her seferinde

“Kismet” diyordun en zifirinde aydinligin

Ben “Umut”la mukabele ediyordum her karamsarligina,

Halbuki

Ikimizde biliyorduk alnimizda yazan yazgiyi :

Kismetin olacagi,

Umidin olecegi yoktu Mufit ,

Kulagimiza fisildamisti,

Bir damla anason beyazi…

Ikibinyirminin Aralik’I

Dubai…