Arz’ý, çýkýp deldi, gönlümden avaz,

Bir rahat durmadýn, durduðun yerde.

Zulüm dense eksik,kýyým dense az,

Kan gövdeyi aþtý, vurduðun yerde.

Meðer geri kalmýþ alem-i bilim,

Sarhoþu ettiðin, zehirde devrim.

Baþka bir bahara kalmadý verim,

Giderken ateþe verdiðin yerde.

Aþkýn ile lav gibiydi kalpte har,

Beni sevdan kül etmiþti, deli yar.

Sürme sansan ,olurdum ya bahtiyar,

Ela gözlerine sürdüðün yerde.

Sýyrýlsaydýn, dört duyundan,yetinden,

Kalp gözünü öðrenseydin birinden,

Piþman olup, utanýrdýn kendinden,

Gönlümün halini gördüðün yerde.

Ýçer, acýmý göðüslerdim anýnda,

Düzelince býrakýrdým sonunda,

Ýlacýnýda verseydin yanýnda,

Hasreti baþýma sardýðýn yerde.

Ne yapsan da ben sana hiç doyamam,

Dayanamam, gözü yaþlý koyamam.

Sen bilirsin; üzülmene kýyamam,

Kendine iyi bak vardýðýn yerde.

M.Musa Tolay