Birine Hasretim
Kaç yıl oldu yokluğunla, baş başayım unuttum,
Seni soran yıllarımı, “gelir” diye avuttum.
Ninniler kar etmiyordu, uykuya küs gözleri,
Gideni süslü rüyalarda, görsün diye uyuttum.
Bitmedi aylar boyunca, gizli ağlayışlarım,
“Dönsün” diye ağaçlara, çaput bağlayışlarım.
Ciğerde gizli yaraya, ilaç mı olur zaman !
Beni bu dertle yaşatan, sözle dağlayışlarım.
Ardından ağlayan kuzu, şimdi yaşlı koç oldu,
Diktiğin o menekşeler, yıllar ile hep soldu.
Ellerine hasret kalan, simsiyah saçlarıma,
Teninin pamuk renginde, sıra sıra ak doldu.
Çıkarıp attım akrebi, geçmeyince saatler,
Şaşkın yelkovan gönlüme, sabır diye öğütler.
Ömür takvim yaprağından, dürülü koşu bandı,
Ne ileri ne de geri... Beklemek buymuş meğer.
Yokluğunu hiç bilmiyor, tabakların masada,
Yemekler iki kişilik, yiyen yalnız olsa da.
Bir oyundur ki bitmiyor, oynuyorum yıllardır,
Hayallerle ulu orta, gerçek gizli kasada…
Biter mi böyle ayrılık, tuttuğun yol çok uzun,
Sanmam ömür vefa etsin, yarısı sızdı suyun.
Atla rüzgarın sırtına, duy sesimi bu defa,
Dön şu uzaklardan gayrı, vuslatla yansın koynun.
(
Birine Hasretim başlıklı yazı
lokman-dasta tarafından
18.03.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
