Tahliye edilmeliyim artýk en çok da tecrit edildiðimi görmesin insanlar gerçi dilediklerini görüp görmezden de gelebilmekteler ama…

Tehir edeceðim ne kaldý artýk geride ve ben býkmadan usanmadan yaþama sevincime sahip çýkýyorum elbet senin bana öðrettiðin gibi.

Yoluma sadece bir kez çýktýn bense yoldan çýktým.

Bir aþka düþtüm sonra bilemedim bir uçurumda uçup savrulurken de yamaçtaki bir dala tutundum ve iþte o gün baþladý hikayemiz…

Bakar mýsýn, birincil çoðul þahsa geçiþ yaptým oysaki biz asla bir olmayý biz olmayý becerememiþiz.

Benim tek becerdiðimse sevmek oldu bir ömür. Bir seyyah imgeymiþim ki hayatý þiir tadýnda yaþadýðým ama adýný koyamadýðým bir þiir ve hayat.

Sözcüklerle ördüðüm yeni bir hýrka: az evvel baþladým ama dünkülerden çok farklý çünkü öncesinde sahip olduðum yüzlerce çile yündü ve deli gibi ördüm ben hayatý yünlerden bilemedim de ben ördükçe içimdeki kör düðümün git gide büyüdüðünü.

Kimse istememiþti benden hem: neyi mi?

Elbet bir ömür yaptýðýmý ve nefreti ve kötülüðü protesto ettiðimi derken insanlarýn beni protesto ettiðini fark ettim ansýzýn ve de çok küçükken.

Ýnsan sevdikçe kýymete biner sandým hem.

Meðerse yok sayýldýkça eksi hanesinde devasa bir haneye denk düþüyormuþ.

Yorgunum haddinden fazla: hem bedenim hem zihnim hem ruhum bu yüzden kendimi sadece kalbimle avutuyorum ve nabzým bazen öylesine hýzlanýyor ki…

Hýz kesmeden hayal kurduðum günler sayesinde yazabilmekte ve yaþamaktayým hali hazýrda sevginin kutsallýðý ile avunup baþa dönmek de istemiyorum artýk ama her nasýlsa çalan hep de ayný plak elbet zihnimdeki gramofon desem daha doðru olacak çünkü baba yadigârý pikabý satalý çok oldu ve pek çok þeyi elden çýkardým bir süre evvel ve iþte geride kalanlar belleðimdeki kayýtlar bir de yüreðimle s/avunduðum bir yaþam reçetesi.

Gerçi terzi kendi söküðünü dikemez ama…

Bu aralar kendimle bayaðý uzlaþtým ve ulu orta yaþayan bir insan olmasam da ulu orta yerlerde sürünen duygulardan ve kinayelerden haberim var.

Bazen gözlerinin içine baktýðým bir insanýn içindeki karanlýðý kolaylýkla fark edebiliyorum ve gözlerindeki pýrýltýnýn mahiyetine bir þekilde vakýf oluyorum üstelik çok yenidir bunu hissettiðim.

Baktýðým o bir çift göz: bazen yeþil bazen mavi ama adeta þeytani bir pýrýltý beni rahatsýz eden ve koþa koþa uzaklaþtýðým.

Bazense bir çift siyah ya da kahverengi göz ama ulvi bir amaç için ýþýldadýðýný sezebildiðim ve o bir çift koyu gözün içinde kaybolduðum sonra kendimi bulup kendimi kucakladýðým.

Bir tek seferde görmek bile yetiyor insana.

Siyahi gözlerin endamlý parlaklýðý ve iþte en son gördüðüm o bir çift göze nasýl da duacýyým belki asla o gözde saklý olmayacaðým ama yüreðimde saklý tuttuðum o bir çift siyah göz.

Hayatý çitiliyorum iþte.

Uhrevi duygular bana  pelesenk olmuþ…

Bazen kapýldýðým rehavet.

Teslim olduðum Ýlahi Iþýk ve kendimi bildim bileli de hep heyecanlý bir insan olmuþken…

Sakarlýðým da dillerde destandýr bu yüzden kendimi uzun bir zaman asla akýllý bulmadým ama geçtiðim sýnavlar ve IQ testinden sonra anladým hayli zeki olduðumu yine de övünmem fazla aklýmla ve yaptýklarýmla çünkü yapmam gereken daha önemli iþler var.

Elbet sevginin eþiðinde sýnýf atlamýþken duygularým bense sýnýfta asla kalmasam da bir ömür hayat denen okulda son yýllarda hayli hýrpalandýðým üstelik durduk yere üstelik asla mesul olmadýðým þeylere tanýk olup da ne suç iþlediðimi hala algýlayamamýþken…

Sevginin refüze edildiði.

Ve iyi niyetin.

Aþk tapýnaðýnda yaþayan insanlarsa her nasýlsa gel-geç sevgilerle avunuyorlar ve bununla kendilerini vazgeçilmez ve eriþilmez sanýyor.

Oysaki saklanan benim.

Oysaki hayattan kaçan ve illa ki mutluluðu erteleyen.

Her nasýlsa hýz kesmeyen yaþama sevincim ve coþkum ama içten gelen asla abartý olmayan ve kalp gözümün de benimle attýðýný bilmek çok da rahatlatýcý bir duygu.

Yüreðimin gömme dolabýna bir bakýyorum da…

Ne ilginçtir ki; raflarý tozlanmamýþ ve daha da çok raf var doldurmamý bekleyen belki de bu yüzden yazabiliyor olmanýn verdiði haz ile tek tek dolduruyorum o raflarý ve iþte boyumu geçen bir dolap ve de dünya bense ufacýk yüreðimle sahipleniyorum kâinatý ve aþkýn mizacýna da yenik düþmüþsen biliyorum da kendimi sevebiliyor olmanýn aslýnda geç kazandýðým bir alýþkanlýk ve de nimet olduðu.

Belki de þairin dediði gibi…

‘’sevmek sevildiðini bile fark etmeden

yaklaþtýkça ölüm soðuk bir yaðmur gibi

sevmek zehir zemberek ve yürekten

gecikerek de olsa vuruþur gibi…

sevmek için geç ölmek için erken…’’(A. Ýlhan)