17 Ağustos 1999 Marmara Depreminde Yazdığım Bir Şiir
17 AĞUSTOS 1999 MARMARA DEPREMİNDE YAZDIĞIM BİR ŞİİR:
“Üşüyen İnsanlar”
Kaynaşlı deprem bölgesi
Geçiyorum neoplan otobüsle
Etraf çadır ve baraka
Görünen yerde
Ne insan var
Ne ağaç
Her yer kar içinde
Kardan yansıyan ay ışığı
Soba dumanı tüten
Büyük bir çadıra
Isınmaya gidenlere
Birer mum ışığı
Hasta ziyaretinden
Çıktıktan sonra
Nasıl kısa sürerse
Hayatın boş olduğunu anlaman
Yoksul olan insanlar
Aç açık çaresiz
Bekleşirken orta yerde
Aklımıza geldikçe
Ne yaptın Ne yaptık'ı
Sorarız beyhude birbirimize
Deprem yapmaz
Ülke insan ayırımı
Gelince vurur yıkar alanı
Zaman geçse de
Aynı kafa
Aynı boş vermişlik
Değişmiyor kimsede
Klimalı lüks otobüs
Süzülürken E-5 te
Kahvem soğudu elimde
Erdil Ünsal
(Sel de olsa deprem de olsa değişmiyor bu kafa)
(
17 Ağustos 1999 Marmara Depreminde Yazdığım Bir Şiir başlıklı yazı
erd44 tarafından
17.08.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
