Çeker çilesini küçük,yaþýna bakmadan,
Söylemez derdini kimselere.
Bir küçük yavrusu bir de kedisi,
Her dâim dostudur,onun ikisi.

Anadan,babadan,vatandan ayrý,
O da bilmiyordu,bu kaçýncý bayramýydý…
Daldý uzaklara yýldýz gözleri,
Türkiye’siydi tüm özlemi!
Þimdi,kim bilir evinde olsaydý;
Akþamdan hazýrlardý elbisesini,ayakkabýsýný.
Toplanýrdý biraya komþularla,
Kýnalar yakýnýrdý…
Huzur içinde yataðýna yatardý,
Sabýrsýzlýkla beklerdi bayram sabahýný…
Sabah olunca erkenden kalkar,
Annesiyle birlikte kurardý,
Bayram sofrasýný…
Babasý ve kardeþinin namaz dönüþü,
Tüm aile birbirinin bayramýný kutlardý.
Ezanlar minarede beþ vakit çýnlardý.

Oysa þimdi;gurbetin soðuk yüzüyle bir çan sesi,
Gelmez mi acaba bir haber?
Getirmez mi bir rüzgâr,Türkiye’min bayramýný?
Mâsum çocuk yüzünden süzüldü gözyaþlarý.
Anam,bayramýn mübârek olsun!
Evin huzurla dolsun!
Vatanýma selam olsun!
Dilerim Rabbimden,
Bir bayram,kýzýn orada olsun…