BELKÝ YAÐMUR YAÐAR

Gönlümün kýrsalýnda hüküm süren çöl iklimine inat,
Bu bahar, bu allý morlu çiçekler, bu renk cümbüþü kanat,
Bir meleðin bakýþý,
Bir meltem rüzgârý,
Bir tatlý serenat,
Kurak ve çatlamýþ topraklar üzerine birkaç damla huzur,
Ve kaybolan zorluk, var olan rahat,
Yoksa yakýn mýdýr asýrlardýr beklenen vuslat?
 
Benim varlýðým çileli bir varlýk,
Ýçin için yakan, pençe pençe sýkan yapýþ yapýþ bir darlýk,
Yalnýzlýðýn ýssýzlýðýyla yoðrulmuþ karanlýk bir krallýk,
Bazen acý veren bir yokluk,
Bazen bunaltan bir yoksunluk,
Asýrlardýr hüküm süren bir zalim baþýbozuk;
Gönlüm…
 
Kabul olmuþ bir dua mý yaþanýlan,
Yoksa zifiri karanlýk bir beddua mý karþýlaþýlan?
Defalarca atsam da kendimi derin uçurumlardan,
Belli ki býrakmayacak ellerimi hayat,
Menziline ulaþmadan.
 
O menzil ki doðduðum anda kazýnmýþ bir kez anlýma,
Ne oldurur, ne ondurur;
Ne güldürür, ne öldürür;
Býrakmaz, terk etmez ve asla vazgeçmez
Yapýþmýþ bir kere, bir araya gelmez yakama.
Kadersizin kaderi,
Kýsmetsizin kýsmeti gibi sýkýþmýþ,
Feleðin o meþhur çarkýna,
Ya varýlýr,
Ya varýlmaz belli belirsiz bir ihtimalin farkýna.
 
Güneþ bu kadar tepedeyken yaðmurunu bekler yüreðim…