Bir þüþə pivə eþliðinde yazýyorum bunlarý. Arkadaþlarým, dostlarým... Bu iki gün benim için özeldi. Kendimi hatýrladým. Hayallerimi, hedeflerimi hatýrladým. Kendimi tanýtmayý hiç beceremem; zevklerime, duygularýma, düþüncelerime sahip çýkamam. Ama iþte anlatayým kendimi size. Sude ben. Ölmekten ve unutulmaktan korkuyorum. Pek sosyal kelebek sayýlmam. Bu yüzden de çalýþýyorum. Çok çalýþýyorum ki cenazemde beni seven biri olmasa bile saygý duyanlar buluþsun. Ýyi biri olmaya çalýþýyorum. Her anlamda. Bir iþe yarayayým istiyorum þu hayatta. Týbbiyeliyim. Cerrahi istiyorum. Ýnsanlarýn hayatýna bir þekilde dokunabilmek istiyorum. Ya beynini açarak ya da belki bu karalamalarýmla. Aldýðým nefesin bir anlamý olsun istiyorum. Kanýtlamak istiyorum. Deðerli olduðumu kanýtlamak. Önce kendime. Baþaramadým hâlâ çünkü buna inanmayý. Ne zaman beceririm bu dediklerimi bilmiyorum ama elbet olacak. Bir gün baþaracaðým kendimin en iyi hali olmayý, hatýrlanmayý hak edeceðim.