Miyop feriyim aşkın bu bağlamda yakın
tutuyorum ruhumu mevsimden mevsime değişen bir hüzün selinde kapıldığım kadar
akışına hayatın, münferit sözcüklerden örüyorum şiirimin bağcıklarında saklı
kâh kaderi kâh kederi soluyorum ve ikiletmeden seviyorum nasıl ki hemhâlım
evrenle t/aşkın sözcüklerde ruhumu ipe seriyorum…
Sazım kırıksa sözüm yeter bana
Sevgim yanıksa yenik düşmeyeyim yeter
ki Allah yolunda
Muzip bir tekerleme takılı aklıma
Ah, bu sevda aldı beni benden bir
kere madem
Matemimle örttüğüm yürek haznem
Mağdur bir düşüm
Kimyamdan firar eden sözcüklerinse
kölesi
Adağım kadar adandığım atandığım
En tepe mertebeye ulaştığım
Aşkın neferi bir derviş misali
Ruhumun kumsalına boylu boyunca
uzandığım
Zikrime eş değerdir fikrim
Zırnık sevmeyenlere duyduğum öfkemin
Perde arkası
Yakut gözlerinde annemin
Perdelenmiş ruhların v/edası
Her katrem hüzün kokar
Muadiliyim evrenin devasa bir keder
Ruhumu postalar
Sonsuzluğun hicrinde
Tükenen nefesime ağıtlar yakar
Melekler.
Bir dirhem acıdır örten yüreği
Közünde saklı kordur sıvazlayan
sırtımı
Lanetine aldırmadığım zalimdir
misafiri
Acıların reşit bir ömürde
Şerh düşülesi her emirde
Vuku bulan kâh teselli kâh umuttur
Yandığı kadar yüreğimin en derininde
Hicabın eşiğinde solarım
Umudun tefrikasında ansızın doğarım
Hazzın b/eşiği
Salındığım kadar yalnızlığın neşri
Nice şiire nice nesre atarım imzamı
Gel gör ki:
Ben sadece tek heceye denk düşerim.
Kimine göre gam
Kimine göre aşk
Kilden yüreğim kumdan kalelerim ve
işte yeknesak
Bir özlemle gideririm ruhumun
ihtiyacını
Açan çiçeğe duacıyım
Ve doğan güne
Meylettiğim ikbalim
Sarmalında bilinmezin
Keyfe keder yaşar mıyım sahi?
Şanlıdır dünüm
Şaşalı hüznüm
Şevkim kırılır yalnızlığın
Yokuşlarında şair kimliğim ve
şiirlerim
Kefil olduğum kadar aşka ve umuda
İman gücümle biçerim toprağı
Enginlerde içerim zemzem suyu misali
Bir avuç sevgidir teslim olduğum
umuda
Şiarım bilinmezin neferi
Sandığımsa küflü ve dağınık
Aklımın koridorlarında yenik
Düşsem de kadere
Razıyım elbet payıma düşen kadere.