Esinlenmemek mümkün mi bir þiirden bir yazýdan?

Bir ömrü heba etmiþliðim kadar da var hani ve ben hala kendimin peþindeyim ne çok sýfatla yargýlandýðým kadar da kendimi arayýþýmýn çetelesini tutmaktayým.

Ve de Sayýn Âdem Hocamýn þiirine bir sunum bir arayýþtýr yazdýklarýmla hemhal hep de ayný soruyu sorduðum:

Ben KÝMÝM?

Bulduðuma kani idim oysaki seneler önce meðer ki…

Sonsuz saygýmla

En müzmin rengim en deliþmen rüzgârým enlerden ördüðüm bir iklimle hemhal ben sadýk olduðum kadar yârim kara topraktýr kýblemden sekeceðim son rota aslýnda sergüzeþt bir iklimde saklý bir yaprak misali…

Varsýn kýrýlsýn dalým bedenim:

Köhne bir ýssýzlýk olarak da addedilmesin meylettiðim.

Surelerle aþka eþlik eden deliþmen yüreðimde esen rüzgâra öykünse de sözcüklerim ve iþte öldürmekle iþtigal nefsimi ne çýkar ki versem son nefesimi?

Akýþkandýr sevgim.

Deliþmen ruhum ve hicretim.

Minvalim sektiðim mealim bazen kördüðüm ve mizacýmý ekip de þiirler b/içtiðim.

Kanamalý bir coðrafyayým ben:

Ana kýta yüreðim.

Yarým ada nazenin duygularým.

Tümlense keþke daðýnýklýðým ve serkeþ gölgelerden kaçtýðým kadar kendimle aramý açtýðým.

Ey, sevgili hafýz…

Söyle yeter ki söyle hem de bir seferde:

Ben kimim?

Neyden midir ibaret varlýðým?

Þair miyim þiir miyim?

Yoksa hiçliðin sarmalýnda saklý bir esaret ve iþte seve seve bulduðum o cesaret yoksa ben sana nasýl meylederdim?

Kurþun aðýrlýðýnda mýdýr yüküm?

Yoksa bir kuþun yüreði gibi hür müdür iç sesim?

Delice sevebilen bir ardýç kuþu.

Ýçime çektiðim sözcüklerle bulduðum huzuru büyütmek adýna ve iþte Ýlahi Aþkýn pervanesi kýblemde tuttuðum o umudun sarkacý o ipi:

Kelimelerim hürriyetim.

Sevgimse tek ziynetim.

Zeytin gözlü yârim…

Ah, be hafýz:

Var mýdýr sahiden de bir sevdiðim?

Gölgem.

Gönlüm.

Bir de kýrýk gönyem.

Aþkým.

Hicretim.

Hicvim.

Hizaya getirmekse içimdeki coþkuyu ve kabaran yüreðim.

Asil bir zemheride üþüttüðüm de doðrudur ve cinnetimi cennete dönüþtürmek adýna tuttuðum yol.

Gecemi gündüz yaptýðým günlerinse çok uzaðýndayým ve ben yanarken Aþk ile yazýp yazacaðým en güzel þiirdir annemin çivit mavisi gözlerinde rastladýðým o ýþýltý ve tek dileðimdir onun varlýðýnýn daim olmasý.

Köhne bir ev.

Kusurlu bir hareket.

Kuruntulu yürek.

Kumar oynamasam bile hep kaybetmedim mi hayatta?

Ve iþte ruhuma kuma getirdiðim varsa yoksa kalemimle zikrettiðim fikrim ve aþkýn dev/asa kehaneti kaybettiðim kadar hayatta ne yani:

Aþkta mý kazandým ben en çok da kendimi?

Kayýplarým ayýp olmasa gerek.

Bu aþka da akýl fikir gerek.

Bir kere deðil hem defalarca aþka düþtüm ben…

Bin kere daha da severdim eðer ki ömrüm s/onsuz olsa bile.

Ve derinlerden derinlere yaptýðým o yolculuk ve iþte aciz benliðimle ve nice sýfat iken addedilen varlýðýma ben aþkla koyulmuþken de yola Rabbimin huzurunda aþkýn uzamýnda nasýl da daðýlýrken ömrün çukurlarýnda bir nar tanesi gibi en çok da nur yaðan annemin yüzüne ve yazdýðým onca aþkýn masalýnda ve þiirde dem vurduðumdan çok öte:

Dertlendiðim kadar derlediðim.

Daraldýðým kadar dua ettiðim.

Ýhmal etmiþken kendimi yazdýðým onca þiir idare lambasýnda yetmezmiþ gibi sokak lambasýna müptela serkeþ bir pervanenin de ölgün kanatlarýnda damgamý vurduðum hüznünse atar damarýnda ve sahiden de var mýdýr bir ederim?

Yücelerin yücesi Rabbime dönük yüzüm, sevgili hafýz:

Hem sen bilirsin beni yüreðimi okuduðun kadar ben nasýl ki deryalarda saklý bir zerreyim…

Bilirim de senin güzel yüreðini bazen sussan bile öylesine bir kelime söylersin ki ve iþte yüreðim taþar ve iþte kalemim bentleri aþar:

Hem beþerim hem þaþarým gel gör ki aþkýn kýyýsýndan geçmez iken ahvalim aþkla þakýr aþkla coþar ben sevgiyle koþarým eþrafýma.

Bir eþref saatim vardýr ki.

Bir de ruhumu peþkeþ çektiðim þiirler hikâyeler.

Bir randýman alamadýðýmý düþünse bile.

Sevgidir aþkýn faizi ve aþktýr yüreðin cenneti:

Ben ki bir þahikanýn kanadýnda kanayan.

Ben ki aþka adayýp da hayatýnýn defalarca aldanan.

Aldatmadýðým kadar azimli.

Arz ettiðimden de fazladýr bulduðum teselli.

Yâdýmýn tecelli ettiði her yeni gün ve ikbali:

Ve iþte sökün ettiðim o minval iken kazanýmým varsýn hüzün olsun yediðim son vurgun.

Acýma duygumla merhamete sokulan ruhumla nemalandýðým her gün her insan baþýmýn tacý iken de sonsuzluk denen tek Makam.

Allah yolunda kat ettiðim ve iþte talibi olduðum Rabbin Dergâhý:

Sefasýný sürsem ne ki hayatýn ben aþka âþýk olmasaydým eðer ki?

Hafýz.

Rengimsin rakýmýmsýn hep de dediðim üzere:

Sen baba yarýmsýn.

Hicrinde aþkýn hicretinde yalnýzlýðýn ve üþüten rüzgârýn nazýnda saklý bir niyazým mademki…

Ey, hafýz:

Sen yeter ki ört üstümü o atlas yüreðinle o yumuþacýk yorganla kavra beni kollarken Rabbim elimden kayýp gidenleri de sev ve dualarýnda saklý tut yeter ki:

Yeter ki dualarda buluþalým, sevgili hafýz yeter ki son bir kere bak yüzüme ve sadece sev yüreðimi endamlý duygularýn evhamlý bedenim de nezdinde saklý tuttuðum masumiyeti de sunarken Ýlahi Aþkýn hizmetine…