þimdiki günlerin geleceginden habersiz bir kýz. yaþý henüz 13. il dýþýnda,hiç bilmediði bir yerde, tek baþýna bir okulda okumak için çýrpýnacaktý. babasý ile zar zor bulduklarý bir araçla sabahýn en erken vaktinde yola çýkmýþlardý. annesi kardeþleri ise evde kalmýþ hasret onun için baþlamýþtý. ne yaparsa yapsýn çok güzel yerlere gelmek için çabalayacaktý. ilk olarak kendi  memleketini sonra da diðer ilin ilçelerinden sonra okulunu bulan o kýz her þey için hem mutlu hem de evi geride býraktýðý için çok üzgündü. sonra okul kýyafetlerini aldýktan sonra az kalan parasýyla nasýl yetineceðini düþünüyordu. o sýrada babasý ile ayrýlýk vakti gelmiþti. artýk bu yabancý ilde yabancý yurtta yabancý biri olarak yaþamaya alýþacaktý. babasý gitmeden önce kýzýnýn bir isteði olup olmadýgýný sordu. kýzýn söyleyeceði çok þey vardý. evini,kardeþlerini,eski okulunu ve memleketini...oysa kýz o sýra sadece tek bir þey söyleyebildi:dondurma...