Ne çok bilmediðim þey varmýþ hayata dair… Çocukluðu yarým kalmýþ bir adamýn güncesini okuyorumGözyaþlarýmýn arasýna karýþmýþ hüzünlerimle… Yarým kalmýþým, hiçbir yürek tamamlamýþ yokluðumu… Söylediðim iyi sözlerin zararý bile kendime,ben hiçbir aþka yaranamadým, bu yüzden olsa gerek hep yalnýzým … Ben hep sevmediðim insanlarý özlemeye yemin ediyorum, bin kere tövbe edip, sevmekten vazgeçemiyorum bir türlü… Beni karasý tenime bulaþmýþ dört duvar arasý yalnýzlýklara gebe býrakan sevdiklerim; aslýnda size söyleyeceðim o kadar çok þey var ki… Susuyorum, hep derdiniz ya, senin yaptýðýn en iyi þey bu diye… Fazlasý gelmiyor iþte elimden… Affedin… Yine kör bir gece, yine benim sahnede tek kiþilik yalnýzlýðýmý canlandýran, hadi þimdi uzatýn elinizi… Sýcak bir buse býrakýn gözyaþlarým soðumadan yanaðýma… Hadi bir kez daha öldürün, ölmeye susamýþ suretimi…

Derin bir ah çeksem, büyük bir isyan baþlar içimde… Biliyorum kendimi, tanýyorum hatta…