Sanalda hiç ummadýk biçimde yýllarca görüþemediðim arkadaþlarla yeniden iletiþim kurmak olanaklý olunca dünyanýn gerçekten küçüldüðüne inancým arttý. Altmýþlý yýllarda büyük kentlere göçler baþlayýnca köyümüzden de göçler çorap söküðü gibi sökün etti. Ýstanbul’a gitmek dedelerimizin yaþadýðý yýllarda köyden il merkezine gitmek gibi oldu.

        Köyümüzden,  ilçemizin hemen hemen her köyünden ve komþu ilçelerin bilumum köylerinden baþta Ýstanbul olmak üzere, Bursa, Sakarya’ya göçlerin yapýldýðý iller oldu. Sadece yurt içi göçler kesmedi halkýmýzý, Almanya, Fransa, Hollanda gibi sanayisi geliþmiþ batý ülkelerine gidenler oldu köyümüzden. Almanya’ya gidenlerimizden birisi de Reþat aðabeyimizdi. Reþat aðabeyin iki zeytin gözlü, kömür karasý simsiyah saçlý kýzlarý var. Bu kýzlarýn köyümüzdeki ilkokulda okuduklarýný ansýyorum. Yaþlarý birbirine yakýn bu güzel kýzlar ailece Almanya’ya gittiler. Öðrenimlerine Almanya’da devam ettiler.

        Zaman su gibi aktý. Güneþ, Koyunlu Köyü’nün yaylalarýnýn yüksek sýrtlarýndan kim bilir kaç kez doðdu. Kaç kez altýn ýþýklarýný yeþil çimenlere serin gecelerde inen çiðlerde göz kamaþtýrýcý oyunlar oynadý köyümüzün çayýrlarýnda. Yeþil çimenlerin büyümesini, çayýrlarý yeþile kesmesinde, rengârenk çiçeklerle bezemesinde gerekli ýsýyý saðladý. Kaç kez nisan yaðmurlarý karla karýþýk yaðdý.

        Köyümün güzel insanlarý mayýs ayý baþýnda hayvanlarýný önleri katýp, yatak-yorgan, kap-kaþýklarýný kaðný arabalarýna yükleyip yaylalara çýktý. Ve haziran sonlarýnda ayný curcuna içinde daðlarýn yükseklerindeki yaylalara yolculuk yaptý. Yaylacýlýk eylül baþlarýnda köye dönüþle bir yýl için bitirildi. Yaylada yaþlý nineler kýþ için yað, peynir hazýrladýlar. Bu yaþantý yýllarca sürdü…

        Sonbaharýn güzellikleri içinde okullar açýldý. Köy okulumuz her yýl þenlendi. Çocuk sesleri kuþ seslerine karýþtý. Siyah önlük, beyaz yakalýklarýyla çocuklar büyük ümitlerle okula koþtu yýllarca. Sonbaharda esen soðuk rüzgârlar yayvan yapraklý aðaçlarda yaprak býrakmadýðý gibi göçlerde okulumuzda öðrencilerin bir bir azalmasýna neden oldu.

        Cumhuriyetin, ilanýyla birlikte hýzlý bir biçimde yurdumuzun en uzak köylerimizde de okullaþmaya baþlanmýþ. Üç yüz haneye yakýn büyük bir köydür köyümüz. Ýlkokula baþladýðým yýl büyük bir okul binamýz vardý. Beþ sýnýflý kocaman bir bina… Ta 30’lu yýllarda eðitim-öðretime baþlanmýþ. Okul, devlet-halk iþbirliði ile yapýlmýþ. Dedelerimiz okulun yapýmýnda canla baþla çalýþýp olanaklarý ölçüsünde maddi-manevi katký vermiþler.

        Altmýþlý yýllarda yine devlet-vatandaþ iþbirliðiyle kalýn taþ duvarlý, çimento kullanýlarak beþ sýnýflý büyük bir okul yapýldý. Ýkinci sýnýftan itibaren yeni okula devam edip beþinci sýnýfta mezun oldum. Kýrklý, ellili, altmýþ ve yetmiþli yýllarda okulumuzda beþ sýnýf olarak öðrencilerimiz sýnýflarý þenlendirdi. Okulumuzun baþöðretmeni Abdullah öðretmenimiz köy gençlerini organize ederek köy kütüphanesi bile açmýþtý. Karýnca kararýnca kütüphanemiz kitapsever insanýmýza hizmet verdi.

        Altmýþlý yýllarýn sonlarýnda baþlayan göçler özellikle yetmiþli yýllarda doruklara yükseldi. Adeta yaylacýlýk yaptýðýmýz köyümüz sýnýrlarý içindeki Sahara Daðý’ndan esen soðuk rüzgârlar aðaç yapraklarýnýn sonbaharlarda uçurduðu gibi köyümüzün genç nüfusunu da uzak diyarlara uçurdu.

        Gittikleri þehirlerde ayaklarý yere basan insanýmýz birkaç yýl içinde çoluk-çocuk ailelerini yanlarýna aldý. Gidiþler hazin oldu. 1300-1400 m rakýmlý temiz havalý, soðuk sulu yemyeþil köyleri býrakmak can acýtýyordu. Ne denebilir. Hayat bu, hayatý kazanmak, eve ekmek getirmek için zorluklara göðüs germek gerekiyordu. Köyün nüfusu artýnca geçinme olanaðý kalmamýþtý. Tarla ve çayýrlar artan nüfusu besleyecek yetesiye ürün vermiyordu.

        Hiçbir göç isteyerek yapýlmaz, arkasýnda tedavisi olmayan yaralar býrakýr. Genç nüfusun köyü terk etmesinden en büyük yara köy okulumuz adýna yaþandý. Seksenli yýllarýn ortalarýnda okulumuzda eðitim-öðretim çalýþmalarý sonlandýrýldý. Köyde kalan iki elin parmaklarýndan az öðrenci taþýmalý eðitim ile ilçe okullarýna gönderildi.

        Böylece genç Cumhuriyetimizin en uzak köye okul açma, öðretmen gönderme projesi istemeden ortadan kalktý. Köylerimize ýþýk olan, cehaletle savaþta ön safta mücadele veren öðretmenlerin köyden ayaðý kesildi. Hafta sonlarý ve hafta baþlarý okulda okunan Ýstiklal Marþý okunmaz, al bayraðýmýz göndere çekilmez oldu. 40’lý, 50’li yýllarda köy okulsuz, öðretmen ve öðrencisiz kalacak diye bir haber uçurulsa inana olmazdý böyle bir habere.

        Almanya’ya yaþamlarýný sürdüren Reþat aðabeyimizin kýzý Belgin yaz tatilinde köye geldiðinde ilkokulu okuduðu köyümüz okulunu ziyaret eder. Okulun terk edilmiþ metruk halini görünce çok üzülür. Belgin yerden göðe kadar haklý; ders yapýlmayýnca okul öksüz çocuklar gibi yetim kaldý. Yapýlmasý gereken onarým yapýlmayýnca okul yýkýlmaya býrakýldý adeta. Neyse ki duvarlarý saðlam olduðundan dimdik ayakta kaldý.

        Belgin’in yakýnmalarýný sanalda okudum. Okulun bakýmý için yazýlar yazdým. Yýllar sonra muhtar arkadaþlarýn öncülüðünde okulumuzun yenilenmesi için adým atýldý. Duyarlý arkadaþlar katký maddi sundu. Okulun tüm pencerelerine pimapen takýlmasýný arkadaþýmýz Nihat Yýlmaz üstlendi. Nihat arkadaþýmýzýn en çok maddi katký sunduðu için adýný anmasam haksýzlýk olur.

        Yapýlan mahalli seçimlerde muhtar seçilen Durmuþ Aydemir arkadaþýmýza okulun eksik kalan yenilenme iþini bir an önce bitireceðine güveniyorum. Çünkü muhtarýmýzýn giriþken bir kiþiliðe sahip olduðunu inþaat iþlerinde de profesyonel olduðunu biliyorum.

        Dilerim okulumuzun yenilenmesi kýsa süre içinde tamamlanýr. Ekonomik koþullarýn þehirlerde yaþamayý iþinden çýkýlmaz hale getirdiði günümüzde. Bu kez þehirlerden köylere göç olacaðý ufuktu gözüküyor. Köylerimizde bir zamanlar her karýþ topraklarýnýn iþlendiði gibi giderek atýl kalan topraklarýmýz yeniden iþlenmeyi bekliyor. Ýþte o zaman köy okullarýmýzýn yeniden þenleneceðini, geniþ bahçelerinde çocuk seslerinin kuþ cývýltýlarýna karýþacaðýný ümit ediyorum.