Yamac rüzgarlarinda giydigi elbiseleri eskiten asmalar
Savusup gecen daglar tepelerle günesin saclarina ilk dokunan
Kar burcunda
Nar kundaginda
Kardelenler koynunda
Uzaklari getirip götüren turna göcebeligi gibi mucizeler ötesi
Kanatlanmis ask yuvasina perdesi bilinmeyen sazlar kondurmaya
Bulvar meyhaneleri yansin dönsün ki kirik pilaklarda sarhoslugu güzellesiversin sehirlerin
Ve sular kararinca kalcasi cimdiklenen zozcu garson kizlrin
Bir tug dikilir, bir yama sökülür..
Kizil dudaginda mor lekesi, dökülerek sokaklara dagilip giden
Rugan ayakkabilari ellerinde parlayip sönen gecenin
Ve suyu gelene kadar herkesin cocugudur yalnizlik..
Soguk topraga serilmis
Klarnetin her dügmesinden yorgun suskunluklara yol göstererek
Cansiz sessizligin ciliz bedenleri birbirine sarilmis döseklerle simsicacik
Dag üstüne cirilciplak daglarca dünyadan hicbiryere  cikip gidercesine sanki
Tül incesi,
Düse kalka sizlayan kadinlar ve kemanlar  
 
Seyfi Karaca….Temmuz / 2005