Şairliğimden Utandığım Zamanlarım Oldu
Şairliğimden utandığım zamanlarım oldu benim;
Kalemin yüzüme yüzüme küfrettiği,
Kağıtların sırtını dönüp gittiği anları yaşadım.
Ellerim kelepçe vururdu kendine yazamazdım,
Yüreğim eyvallahını çekip giderdi,
Ne imge gelirdi aklıma,
Ne hayalini kurabileceğim bir simge.
Şairliğimden utandığım zamanlarım oldu benim,
Hiç kimsenin bilmediği ahlarım vardır benim.
Edebiyatın koca tarihi benim vasıfsızlığımı yazmıştı sanki;
Korkardım okumaya elime bir kitap alıp,
Ve nerede bir şiir okusam,ağlardım,
Ellerimi yüzüme kapatıp.
Sessiz kalırdım şair denildiğinde,
Hiç şiir yazmamışım gibi davranırdım.
Şairliğimden utandığım zamanlarım oldu benim,
Hiç kimsenin bilmediği ahlarım vardır benim.
Üstadın satırlarını okudukça inlerdi yüreğim,
Utanırdım az biraz sonra aynalara bakmaya,
Yüzüme çalınırdı sanki angare yazılarım.
Kaç kereler kalem koynumda sabahladım,
Satırlara yalvardım,
Kelimelere sızlandım,
Duygularımı kalbimin dar ağacına astım da
İmgeleri bedbahtlığımdan kurtardım.
Bıraktım kalemi yerli yerine sonunda,
Şairliğin adını temize çıkardım.
Şairliğimden utandığım zamanlarım oldu benim,
Hiç kimsenin bilmediği ahlarım vardır benim...
2010.05.19 22.00
Şiiri herkes yazar /Ama tarih her şairi yazmaz....
Hasret kaldığım üstadım Necip Fazıl Kısakürek'e dualarımla...
(
Şairliğimden Utandığım Zamanlarım Oldu başlıklı yazı
MerveAYYILDIZ tarafından
19.05.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
