Parmak ucumda yürüyorum þimdi,
Nefretini uyandýrmamak için,
Böyle bir þey olursa,
Resmidir kendini kaybettiðinin...
Çok soðuktu o gün ellerin,
Kin doluydu gözlerin...

Duy sesimi be adam!
Ne olursa olsun,
Ben gidiyorum,
Birazdan vücudumu saracak raþeler,
Son bulacak yersiz düþler,
Birgün seni hala çok seviyorumlarýn yerini,
Senden nefret ediyorumlar alacak,
Bundan sonra benim sevgililerim karabasanlar olacak!
...........


Yolun düþer iþte o gün bana!
Yetemez olur kalbin, insafsýzlýklarýna,
Kaybolurusn, ateþten ormanlarda!
Sen bilmezsin belki ama,
Artýk hakim olamazsýn vicdanýna..
Baðýrmaya baþlamýþtýr melekler,
"Dur, yapma!"
Diðer bir taraftan þeytanlar,
"Dikkat et!Onlar seni kandýracaklar!"
Sen sýkýþýr mýsýn o zaman köþeye?
Perdeyi hafif aralayýp, bakmaz mýsýn, o olmayan masumiyetinle?

Ama elbet birgün görürsün,
Sen benim hiç olmayan dünümdün,
Vaveylalara kurban gideceðim,
Yeislere gömüleceðim!
Mutsuzluktan doðan mutluluklarýmý kaybedeceðim!
Merak etme-etmezsin zaten,
Ben bahtiyar öleceðim!

(En yakýn arkadaþým benim keder, e, o zaman bunlar da aþkýmýzdan bakiyeler..!)