Yüreğimin dehlizleri çırpınır bu vakitler.
Eski yaramı kanatırım, küller üstüne.
Sen,dokunmaya kıyamadığım; Gece Gözlüm!
Ellere yar olmuştun ya bir Eylül günü.
Ben her gece Eylül olurum,baharlara inat.
Hayalin süsler rüyalarımı.
Yokluğuna ağıttır aldığım her nefes.
Bir buselenme belirir benden uzaklarda.
Senin şehirlerinden bir düğün sesi gelir tüm hasretlere rağmen.
İçim daralır ansızın.
Adını söyler kimsesiz dudaklarım.
İçim dışım sen olur birden.
O gece senin düğünün varmış...
İhanetini koynuma alıyorum ayaz gecelerde.
Geceler ki; hasretinin koyu zamanı.
Geceler ki; içine düştüğüm umman.
Geceler ki; çaresizliğin sıfatı.
Ve sen yoksun...
Her şiir sana yazılmak ister,seni anmak ister.
Bir adın kalır geriye sensiz tenha gecelerden.
Kırdığın hayalleri toplarım kimsesiz odalarda.
Kalbim titrer.
Aynaların ardına saklarım sırlarımı.
Gurbete çıkar her gece umutlarım.
Ah!Yollar bir de senin şehrine çıkmasa...
Senin şehrinde,tek sana hep sana kavuşmak ister gönlüm.
İrkilirim gözyaşları ile.
O gece senin düğünün varmış...
Hıçkırık tadan sevdamızı alır gelirim.
Gözyaşlarımla sularım tozlu yolları.
Sana kavuşmak,ne büyük murad.
Yollardadır gözlerin bilirim.
Hızlanır adımlarımda yüreğim gibi.
Bu şehir,senin şehrin kokun sinmiş parklara.
Belli ki;sen de benim gibi ağlamışsın gecenin bir vakti.
Nefesini koklarım ''kimsesizler caddesinde''.
''Sensizliğin sokağına'' yaklaşırım.
Seni seviyorum dediğim vakit yağmur yağardı ya bu şehre?
Bak sırılsıklam oldu insanlar.
Yağmurlar bile ağlıyor,gökkuşaklarının üzerine.
O gece senin düğünün varmış...
Gözümde canlanıyor hayalin.
Gülüşüne ömrümü adadığım yar!
Aşkın en saf hali.
Sahipsiz ömrümün kefeni.
Sen,Leyla'nın varisi.
Ne çok sevmiş yaralı yüreğim seni.
Siyah pardüsümün ardına asıyorum,dünyanın bütün yükünü
Seni arıyorum,Gece Gözlü Güzeli gördünüz mü?
Bir adres iliştiriyorum,yüreğimin senli tarafına:
Kimsesizler sokağı, sahipsizler caddesi, kavuşamayan aşıklar apartmanı...
O gece senin düğünün varmış...
Ağır ağır geliyorum.
Bir ses bölüyor gecenin hüznünü.
Kahkahalar havada uçuşuyor,yaralı gönlüme inat.
Ne kadar çok yakışmış beyazlar sana.
Gecemin akı.
Gönlümün nuru.
Sen ellerin mi olacaktın?
Yüzünde bir mahsunluk vardı,yanında ki ellere inat.
Sende sevdamızın enkazının başında mıydın hala?
Boyun bükmüştün kadere ben gibi, ağlıyordum bende sen gibi.
Hafif bir yağmur çiseledi duvağını, yine yağmur yağıyor.
Dileseydin nice güneşler doğurmaz mıydı Rabbim?
Kafanı kaldırıyorsun, yüreğinde ben beliriyorum kalıyoruz öylece göz göze...
Sen nasıl kıydın s/aklı sevdama.
Ben hala yutkunamıyorum, mübarek gözlerinden yaşlar süzülüyor.
Ellerimdeki güllerde yavaşça boynunu büküyor.
Günlerden Cuma aylardan Eylül... Ellerin oluyorsun sen ...
Yokluğunda deyip,her gece bu vakitler seni anıyorum.
Sen hiç olmadın ki zaten deyip susuyorum.
Sen hiç olmadın ki...
Bir dua boşanıyor titrek dudaklarımdan
Yarabbi! Sen onu bir ömür mutlu et,ona gelen bana gelsin dilerim yokluk görmesin...
O gece senin düğünün varmış...
MEHMET ÖZMEN...
