Online Üye
Online Ziyaretçi
‘’Dünyada tükenmez murat var imiş’’ diyor Aşık Veysel. Ne kadar da haklı söylüyor öyle değil mi? ‘’Ne alanı gördüm ne murat gördüm’’ derken olduğu gibi. İnsan neler murat ediyor ve neler düşüyor payına? ‘’Meşakkatin adını murat koymuşlar’’ diyor sonra, ‘’Dünyada ne lezzet ne bir tat gördüm.’’ Hayranım Aşık Veysel’in dizelerine. Çünkü hayat ancak bu kadar iyi anlatılabilir, ancak bu kadar iyi özetlenebilir. Bu karamsar bir bakış açısı mı? Hiç sanmıyorum. Bizler kendi kendimize bile mutlu olduğumuzu kanıtlamaya çalışıyoruz. Kendimizi bile kandırmak için uğraşıyoruz. Hâlbuki doğru olan gerçeği olduğu gibi kabullenmek değil mi?
Bu dünyada hatırı sayılacak kadar uzun yaşamadım elbette. Ama benim de bu dünyaya ve hayata dair naçizane fikirlerim var. Babaannem olsaydı şimdi muhakkak ;’’ Siz daha neler neler göreceksiniz.’’ derdi. Hak verirdim de kendisine. Çünkü yetmiş küsür senelik hayatında neler neler görmüş kadıncağız. Yoksulluğu da yaşamış geçim derdini de. Zenginliği de yaşamış, mutluluk ve sevinci de. Evlatların mürüvvetlerini de görmüş, evlat acısını da. Bir konuşmamızda bana; ‘’ Bu hayatta insan her şeye dayanır oğlum.’’ Demişti. ‘’ Anam babam öldü ona dayandım, evladım öldü ona dayandım, torunlarım öldü ona dayandım. İnsan her şeye dayanır bu dünya da.’’ Ne kadar da haklıydı ve ne kadar da acıklı şeylerden bahsediyordu aslında.
Benim bu dünyaya dair başlıca düşüncem ise bu dünyanın ve de insan hayatının mücadelelerle bezeli olduğudur. İnsan doğduğu andan itibaren mücadele eder. Aslında doğum anı insan için oldukça acıklı bir durumdur. Anne karnında açlıktan ve soğuktan korunmuş bir vaziyette yaşayan bebek bir anda dünyanın gerçekleriyle yüz yüze gelir. Bir bebek için tüm annelerin karınları birdir. Çünkü anne karnında bebek her şeyden habersiz ve rahat bir biçimde uyumaktadır. Ama doğduğu andan itibaren soğukla karşılaşır. Sonra açlıkla ve yaşam mücadelesiyle. İşte o zaman annesinin kim olduğu ve nerede doğduğu önem kazanır. Ama insan hatırlamaz o anları.
Dünyada tükenmez murat var imiş,
Ne alanı gördüm ne murat gördüm,
Meşakkatin adın murat koymuşlar,
Dünyada ne lezzet ne bir tat gördüm.
Var mıdır dünyaya gelip de kalan,
Varıp baştanbaşa muradın alan?
Muradın maksudu hepsi yalan,
Ölümü dünyada hakikat gördüm.
Dönüyor bir dolap çarkı belirsiz,
Çağlayan bir su var arkı belirsiz,
Veysel neler satar narhı belirsiz,
Ne müşteri gördüm ne hesap gördüm.
Aşık Veysel…