Online Üye
Online Ziyaretçi
İnsan aklına düşen, zevki himaye eder
Manevi gücü görmez pusu kurdukça yalan,
Azap duyan vicdanı, Tanrım ben ne yaptım der
Ölümün rıhtımında arş’ın sırrıdır kalan.
Kibir zehirli duygu hırs nefretin aşısı
Uykusunu kaçırır sevgiyle beslenenin
Melalini gezdiren insanlığın sancısı
Yeri var mı ruhunu şehvetle süsleyenin.
Gözlerini renklere teslim eden budala
Tahayyül ettiğin an hangi anı kurtarmış
Göster şu kâinatta kimin mevkisi ala
Senin kirli mayanı şeytanın gücü sarmış.
Âdemsin, israf etme bu mukaddes zamanı
Haktan başka keramet yaratan mı olacak
Firavun gibi kine alet etme cihanı
Ölümün girdabında yalanlar boğulacak
Fıtratından ayrılıp vücuduna taparken
Musa’nın asasını, görmezden geldi aklın
İki yana ayrılan deniz yerden koparken
Daha ne kadar sürer senin bu sapıklığın.
Adavet hissi ile yaktığın ateş yıktı
Savurduğun mesnetsiz tavırların yüzünden
Bugün bak karşımıza sanki canavar çıktı
Hayatın güzelliği dökülüyor gözünden.
02/12/2010