Gücümün sıfır noktasına dayanmış
İçimde ki sabır ateşi,

En küçük şeye karşı 
Direnme duygusu
Uçup gitmiş ruhumdan.

Zaman bir kadın gibi okşarken
Ağlayan gözlerimi,

Mevsimler nasıl kovalamış
Çocukluğumu ardımdan,

Ve ne çabuk buharlaşmış
Yüzümün aynası.

Derin uykulara dalıp gittiğim 
O erişilmez ümitler,
Ne zaman sırt çevirmiş benden.

Ne zaman çekmiş hayalini 
Kirpiklerimin ucundan.

Bu tatsız kavgada 
Bir kaçak gibi 

Geceye sığınışım
Tanrıya dilenirken,

Anladım ki; hayat 

Aklımın ayarını yitirdiğim
Günlerin kâbusunda vurulmuş.

orta yaş gençliğim
Etrafı iğrençliklerle çevrilmiş sahtelikten,

İhanetin izlerini taşıyor
Tuzaklanmış kaderimden.
 
Kafesine mecbur edilişim
Adalet duygusunu 
Nefsime kaçırdıkça,

Ben;     pişmanlığın kitabında
Yaşayan bir ölü olarak kalacağım
Bu vebalı topraklarda.

( Bu Vebalı Topraklarda başlıklı yazı nevzat-taski tarafından 9/14/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.