Hoþ geldin âdem!

Bir gün yine yasak elma görürsen,

Dokunma âdem,

Belki ben dünyayým ama sen,

Evrene sahipken,

Dileme beni âdem.

Bak Havva’ya;

Mavi saçlarýndan boncuk düþürmüþ buluta.

Sen,

Ýçimde

_takipteyken_

Nasýl; bir nehir çýkar önüne

Âdem; yüzmeyi bilmezsin ama atlarsýn,

Sonra,

_yüceliði Allah’ýn_

Öðrenirsin yüzmeyi.

Kumlarda ayak izini sürersin âdem.

Ayrý yerlerde ararsýnýz beni.
 
Ben, kime dünyayým âdem?
Dört günde dört saniye,

Kavuþtun mu kalbime âdem?
 
Havva da kalbimde atýyor

(toprak),

Ýkiniz bir âdem.

Sanma saçlarým var,

Çekecek katlarýma bir müptela güç.

Bir daha iþleyip de suç,

Dönme âdem!

Bak, sen baðýþlandýn,

Kabili kandýrdý þekvam diye iblis.

Habil açarken kapýlarý, atarken kalbimde

Hepiniz;

Ben mehti’yi özledim âdem...

Onun sýcak kalbini bekler,

Ýlk ve son kavuþmayý bana varamayacaðýný bile bile,

O gün varlýðýmýn yokluðunu düþüne düþüne

Mehti’yi isterim âdem.

Her altý yakarýþýmda kalbimi okþayan,

Topraðýmý ýþýtan alnýný beklerim âdem!




Halime Erva kýlýç
13.06.2010 Pazar 00.59