...
*Ebr-i Nisan;
Nisan Bulutu hüzünlüydü.
Gelip geçivermişti bahar mevsimi.
Yetişememişti.
Dökememişti katrelerini zamanında…
...Artık yitirmişti hevesini.
Esiri olmuştu sessizliğin/in.
Soğuğa sığınıyordu.
Geceye sığınıyordu.
Yalnızlığa sığınıyordu.
Kendinden kaçıp kendi gölgesine sığınıyordu.
Olmuyordu…
B/aşka s/îmalara sığınıyordu.
Yapamıyordu.
Sığamıyordu…
SIĞınABİLECEĞİ lim/anı arıyordu…
*Ş”em”s-i Zemheri;
Mutluydu Kış Güneşi.
Çok mutluydu.
Isıtıyordu herkesi o ayazda.
Aydınlatıyordu zifiri karANlıkLARI.
Em oluyordu zemheri marazlarına.
Lâkin onun içini ısıtmayı başarabilen olmamıştı.
Kimsecikler aydınlatamamıştı karanlığını…
Umursamıyordu.
İl/acı yoktu.
Ama ilaca ihtiyacı da yoktu.
Hem herkesi mutlu edebilmenin vermiş olduğu mutluluk ona yetiyordu zaten.
Ayl/akça,zafer sarhoşluğu içerisinde koşturuyordu oradan oraya.
Tâ ki…
Düşüp…
Nisan Bulutu’nun o hüzünlü damlalarıyla uyanıncaya dek…
(
... başlıklı yazı
ebr-i-nisan- tarafından
9.12.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
