Günlerden Sensizertesi
Saat:Seni sen geçe

...

Keşke cesaretimi kırmasaydın da o sevdiğimiz hitapla başlayabilseydim.Bilsen ne kadar özledim "sen"li cümlelere ... diyerek başlamayı.Gel gör ki korkum özlemimin önüne geçiyor.Söy-le-ye-mi-yo-rum.İnsan sevdiğinden korkar mı hiç?! Ben korkuyorum işte sevdiğim.Aslında sevdiğim demeye de korkuyorum.Of!

Sevdiğim...Korksam da söyleyemesem de sen benim ...msin hep.Aklının,yüreğinin bir köşeciğine kazı bunu.Sen benim ...msin!

"Anlam veremiyorum hiç." demiştin.Anlam vermeye çalışma sevdiğim.Sadece bana bak ve mantıklı bir insanın duygularına mağlup oluşunu gör.Hayır...Öyle değil.Bunu görebilmek için ruhunun dışa açılan pencerelerini kapatmalısın.Hadi sevdiğim kapa gözlerini ve gör...

Hayranı olduğumuz bir şair "Şimdi aslıma suret,aslına sıladır bu ova." diye yazmış.Ne kadar da mânidar değil mi?Sanki benim için yazılmış bu mısra.Okuduğum her dizede seni bulmaya alışkınım nicedir ama ama ama bu başka işte.Biliyorsun sevdiğim...Ne yazık ki bildiklerin çok az her zamanki gibi.Söyleye/bildiklerim de derman olamıyor yaralarımıza.Susarak anlatma fırsatı da vermedin hiç.Hatırla...Bazı susmayışlarım kederimi soylu kılmamak adınaydı.Çoğunluktaysa sen susturdun veya susturmadın.Teslim olmuştum sana sorgusuz sualsiz.Böyle olmamalıydı.Dümeni sana bırakmamalıydım.Ellerim ellerinin üstünde
"birlikte" dümen kırmalıydık o limana.

Bilmen/bilmem gereken çok şey vardı.Zaman aşımlarım/ız olmamalıydı.Dudaklarımdaki tebessümü çalıp,gamze çukurlarıma susku tohumları ekip gitmemeliydin haince.O tohumları besleyip yeşertebilecek g/öz y/aşı yok artık bende.Tükettim.Tükendim...

Bilmelisin sevdiğim...Ben geldim ama sen yoksun değil durum.Varsın.Her yerde varsın.Her şeyde varsın.Her yersin.Her şeysin.O söylediğin durağa gidiyorum hep.Oturduğun yere.Okuluna...Yürümüş olma ihtimâlinin yüksek olduğu o alçak kaldırımlarda geziniyorum.Sonra yolun karşısına geçiveriyorum aniden."Belki o tarafı daha çok seviyordur." diye düşünüyorum.Dükkânlara giriyorum."Acaba burdan alışveriş yapmış mıdır? sorusu kurcalıyor zihnimi bu defa vs. vs.

Her yağmur yağdığında kendimi sokağa atıyorum.Aylardan Nisan değil biliyorum ama olsun.İliklerime kadar ıslanıyorum.Hep
hastalanıyorum ama mühim değil.Çok yağmurlu burası.Senin gibi.Benim gibi.Bizim gibi...Çarpık bir gülücük oluşturuyor suratımda bu düşünceler.Oysa yağmur yağarken ağlamayı severdim ben.Ah sevdiğim alışkanlıklarımı değiştirmene alışamıyorum...Yağmur duruyor ama ben durmuyorum.Ağlamaktan,yürümekten yorgun düşünceye kadar dolanıyorum aylakça.Bak neyi hatırladım şimdi:"Aylak yağmur katresi." =)

Her adımda seni yürüyorum.Senden geliyorum.Sana gidiyorum.Ve hâlâ seninle/seni uyuyup,seninle/sana uyanmaya devam ediyorum.Her nefeste seni soluyorum...

Sussak da -ki aslında susmadığımızı ikimiz de biliyoruz- her an y/anında olduğumu hisset sevdiğim.Alelacele yazılmış o satırlara dokun.Parmaklarını,parmak izlerime değdir.Gittiğin her yere o kırmızı bilekliği de götür.Ben hep senin(ley)im unutma...

Söyleyemeyeceğim ama biliyorsun işte.

...

"Peki.Hoşça kal."
( Gönül Nâmesi başlıklı yazı ebr-i-nisan- tarafından 12/16/2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu