Günaydın sim yine kendini kaybettin.ne desem ne yapsam yetmiyorum kendime tatminsizlik
duygusu herşeyi ateşe veriyor .damagımdaki bi damla tat tüm yemegi unuturuyor.
vicdansızlık her yerimi sarmış durumda kırdıgımıda kırılanıda kıranıda umursamaz oldum.
gülüşlerim hep sahte yalandan aglayamıyorum bile,neden niye diye soramıyorum huzursuluktan kaçıyor,
sahte olaylara sıgınıyorum,kafamı yoramam diyerek sevdigimi terkediyorum bu ne yaa..
ben nerden geçiyorum.hangi yoldayım nerde uçuyor,hangi nehirde yüzüyorum...
her gün çıkıyorum sokaklara tüm parçaları ellerimle yokluyorum ,yinede bulamıyorum çocuklugumu


kalemimden ölüm akmıyor bu gece
bir diken batırıyorum elime ,
hayattamıyım yaşıyormuyum diye,
yine açlık oyunlarım başlıyor
sussss ne olur..Yine kan akıcak  suss

anne ben şimdi büyüdümmü?
kim çaldı çocuksu gülümsemelerimi benden kimm
verme eskiciye onlar benim elbiselerimmmmm
herkes büyürmü anne büyüdükçe acı çekiyorum
anne keşke küçükken öldürseydin beniii

  
eskiden özür dilerdim kırdımmı birini .şimdi sadece herkes beni anlasın istiyorum.sıgındıgım hiçbirşey kaldı..
sabah akşam dizi izliyorum.konuşmak istiyorum iki cümle kuramıyorum çogu kez karşımdakileri küçümsüyorum.
yazmak istiyorum yazamıyorum cümleler bölük pörçük yazdıgımı bazen ben bile anlamıyorum .
sevmek istiyorum orda biyerde biliyorum ama  nasılsevecegimi bilemiyorum çok korkuyorum,
korktukça mutsuzlaşıyorum kozamı örüp sahte gülüşlerle dolduruyorum.taktıgım maskeyle dışarıya gülüyor
içime aglıyorum
    
   

üşüyorum simmm, al ısıt çıglıklarımı avuçlarında
akrep neden ısırırki yelkovanını.
acı üstüne acı örüyorum sırtıma.
kırbaç üstü kırbaç diziyorum,
sık dişlerini dayan simm .
bu sefer beni bırak onun için dayan ,bu kuduz fırtınalara .
göz göze düşman birini açsam digeri kapanıyor.
ölmeden bişey degişmiyorr usta..
banamı öle geliyor yoksa gerçekten ayrılıkmı görünüyor ufukta.


herzman anlaşılması zor biri olmuşumdur..ben istemezzsem kimse anlamaz.  ama bukadar anlaşılmaz olmak
hiçbişey kazandırmıyorki bazen diyorum hayata karışayım bu seferde çok sıradan geliyor hayat
bazen diyorumki uçsammı yoksa denizlerdemi yaşasam ama marifet bu degilki .uçmak kuş işi, yüzmek balık
bize marifet hayat degilmi halk degilmi hakk....



gelme üstüme ne olur çıglıklarınla gece
biliyorum ölmemi istiyorsun tuzak hazırlıyorsun
vazgeç(e)miyorum her gece ölmekten
gülüyorum aciz halime.
yine birileri aklını kaçırdı.
oysa yazmak için yeterince acım vardı
acılar çiçek açarmı hiç?
gülüyorum deliligime...


bilen varmı anlıyan varmı hayat sadece hayat degil farkına varan varmı.ya bildiklerini unutucan sim yada
bunlarla yaşayacan hiç birşey olmamış gibi ama nasıl de bi....

gözlerimin dili dönmüyor.
önce annemi görüyorum hayal mayal.
sonra terk ettigim şehri
ıslak kaldırımları bir köşeye tutunmuş kuru bir agacı
yapraklar yuvarlanıyor caddede süpürüken yoları
eziliyorlar aykalar altında
ayaklar burda insanlar nerde
tekerler burda arabalar nerde..
ne olur simm benden uzakdur bu gece...







( Kes Sesini De Sus Kahrolası Sus başlıklı yazı Kuşdili tarafından 1/1/2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu