1 Adımı Eylül Bildim Ben

Hüznüm yüreğimin semalarında

Yine mutluluğu gölgeler

Söyle/

Nasıl teselli olur bu öksüz heceler?

İçimdeki öfkeyi

Mucizeye dönüştüren kelimeler

Aşk şairlerin dizelerinde mi kaldı gerçekten?

 

Dün /

Bir sokak çocuğunun pamuk şekerinde rastladım sana

Nereye konacağını bilmeyen

Yurtsuz kırmızı kar misali

Yabancıydın bana

Dokunamadım

Yaralı her yanım

Sen /

Uzattın elini tekrar yarınlarıma

Ah sevgili/

Sen başka düşlerdeyken

Tek tek teselli ettim

Ağlayan saniyelerimi

Bir kış akşamında

İdam ettim düşlerimi

Kölesi olduğum masalların efendisi

Şimdi geri gelmek de neyin nesi?

 

 

Yokluğunun her sabahında

Karanlık bir morgda

Siyah yağmurlarla yıkadım ümitlerimi

Adını bile unuttum..

Sahi şimdi

 Ayazın sıcacık koynuna mı çağırıyorsun beni

Almadın mı ölüm haberimi?

Yitirdim sayfalarda

Tüm bildiğim gerçekleri

Bilinmeyen adreslerde bıraktım geçmişimizi

Öpüşlerinin sonbaharında

Savurdum nesli tükenen sözlerimi

Musalla taşında kapatırken sımsıkı dişlerimi

Şimdi bu çağırmakta neyin nesi?

 

 

Dünyamı en pembe yerinden öpen

Ellerimden kayıp giden

Gözü yaşlı bir yıldızdın sen

Saçlarıma değdin bir zamanlar bilmeden

Günahkar mazinle yaralı kalbime iç çektiren

Şehr-i aşkıma kırmızı halılar döşeyen

Eşgali bilinmeyen bir serçenin

Lekeli duvağında bir martı gibi gezinen

Fallarımda çıkan ümitleri gölgeleyen

Yokluğunun mevsimlerinde

Adımı ‘’eylül’’ bildim ben…

Ömrümün tek sarhoş nefesi

Çağırma beni

Bu kez gelemem gerçekten.

 

 

 

 

 

( Adımı Eylül Bildim Ben başlıklı yazı EYLÜL tarafından 19.07.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.