GÝTME(ME)LÝSÝN...


Sevdiðimle hazan bahçelerde dolaþýyorduk. ona þöyle seslendim:


Bahçeler de hazan olur
Gönülleri yazan olur,
Sen benden ayrýlýnca,
Mezarýmý kazan olur...

Sevdiðim þöyle cevap arz etti.

Gönlüme yazýlan sensin,
Yüreðime kazýlan sensin,
Sen ellere gittiðinde,
Damarlarýma sýzýlan sensin...

Devam ettim:

Leyla gibi aþýksýn bana,
Mecnun gibi çýkam daðlara,
Sen gönlümde oldukça
Gitmem asla ellere...

Sevdiðim:

Gitme(me)lisin bu diyardan,
Nasýl geçersin bu yardan,
Zindan olur tüm kalbim,
Baðlýyým sana bu candan...


Þöyle mukavele ettim...

Gitme(me)liyim bu diyardan,
Sorarsýn beni cellattan,
Bu yalan dünya beni eritti,
Kalkmasýn ellerin semadan...

Sevdiðim hüzünlü bir þekilde þöyle inatlaþtý ve sürdürdü.:

Ah sevdiðim ah
Yanarým ki vah vah,
Bu kalbim sana sevdalý,
Babam bilirse eyvah!

devamýný getirdim:

Ben yanýyorum dün ü günü;
Asýlacaðým meydan önü,
Topraðýma gül getir,
Kurutma sakýn suyunu...


DEVAMI GELECEK...