1
KAPIDAKİ SOMALİ
Kapılmış giderken yaşam çarkının dişlilerine
Unuttuğumuzdu çevremizde süren hayat
Hırs banknot basıyordu açgözlü ceplere
Bilinçsizce etrafımızdakileri katledip
Ölüme gidiyorduk sessizce
Günbegün saat ve saat
Her ölüm bir parça koparırken etimizden
Kana kan dişe diş dedik pervasızca
Canavarlaşarak önümüze geleni tükettik
Oysa mirasa konduğumuz dünya
Yaşanabilirdi hala yetinmedik
Ruhumuzla birlikte onu da kirlettik
Neşvü nevamızı heba ettik heveslerimize
Dinamit koyduk çocuklarımızın geleceğine
Bütçe deliklerini kapatalım derken
Atmosferimizi tarayıp kalbura çevirdik
Rüzgârlarımız boşa esti yıllarca
Çernobil’i es geçip nükleerde direttik
En büyük enerji kaynağı tepemizden bakarken
Biz Güneş’i bile göremedik
Felaketler çalmaya başlarken kapımızı
İcraatlarımız körleştiriyordu izanımızı
Tedbiri almadan kafa yorduk takdir adına
Sütten çıkmış ak kaşıktık sanki
Suçluyu havale ettik hayâsızca
Zavallılığımızı seyreden Tanrı’ya
Evrenin rengi griye çalmadan
Yarattığımız musibetler bizi boğmadan
Sahip çıkmalıyız yorgun dünyamıza
Havamız Somali gibi kararmadan
Bırakmalıyız emanete hıyaneti
Sevgiyle korumalıyız çevremizi