Online Üye
Online Ziyaretçi
Saatler geçmiyor..
Çünkü sen değil yokluğun var karşımda..
Söyle sevgili..Nasıl hissetmem yokluğunun derin sancılarını..
Artık bana gerçekler uzak..
Sensiz geçen her günüm özlemden uzak..
Bir ok gibi hasret saplanmışken zihnime..Özlem ne kelime..
Şakağımın tam ortasından öpüşlerini gözyaşlarımla hissetmek ne acı..
Helal sandığın bu bedenin sana haram olması..
Ve artık sahte gülüşler saklıyorum ellerimi arkama alarak..
Çünkü sen yoksun..
Her vazgeçişin benim hayata küsüşümken..
Sen hangi küsmelere yalvardın da barışık kaldın..
Ve şimdi ağır adımlarla yürüyorum geçtiğimiz yolları..
Ağır ağır yürüyorum ki hazmedeyim gidişini..
Aslında hiç haketmediğimi bile bile..
Yürüyorum beni çaresiz hissettiren yokluğunla ve sensiz fakirliğimle..
Aslında ben kendimi sende aramaktan yorulmuştum sen giderken..
Basit bir kararın ne kadar zorladığını ve ne kadar üzdüğünü anlamak çok acı..
Başlamak vardı da..
Bitmek yoktu benim kelime hazinemde..
Bitirmek yoktu bende..
Sende beni bitirmek varken..
Bir güve gibi, kemirilen eski giysi gibi kalbim, beynim parça parça bitiyor..
Ve hiçbir şey hissetmiyorken bedenim..Anlıyorum beynimin uyuştuğunu..
Ve acılarımın tek bir noktada birleştiğini..
Bizim aşkımız da artık yalnızlıkları getirdi..
Ve bize ayrı ayrı yalnızları oynamak kaldı..
Sana yalnız hayatını..
Bana ise yalnızlık hayatını..
Ve benim sahte hayatım işte senin yokluğunda icat edilmiş hüzünlü bir tablodan ibaretti yıkık sevdalarda....
Yazarın
Sonraki Yazısı