Online Üye
Online Ziyaretçi
yalnızlıklarım ne çok üşütüyor beni
gitmeler yaşatıyorum karanlık sabahlarımda
kaybolmuş zamanların azaplarıyla kavrularak
cephesi belli olmayan savaşlardan geçerek
ilk gençliğimi kaybetim tutunamadıklarımla
habersizce geçen hayat serüvenimde
kül rengi yorgunluklar saklıyorum yüreğimde
cümleler kuramıyorum donmuş dimağımla
kalp ağrılarım oluyor geçmişin kalan tortuları
omuzlarımda ağırlaştıkça acıtan hayallerim
ellerimde kalan ise sadece perişan ümitlerim
mutluluk uzak diyarlarda,yolum dişmez o menzillere
tükendikçe katre katre düşüncelerimde
her tükenişte ahlar yükselmekte
ölesiye yalnızlıklarla kahır yüklendi günlerime
sol yanımda atamadığım acıyan bir yanımla
zindanlarımda boğdum sevgi zerrelerini
asırlık ateşlerde sevgi pişmez diye
acı zehrini içirdim bedenime bade niyetine
yalancı tebessümler eşlik ederken gözlerime
masumluğu katledilmiş duygularımın ceset haliyle
sessizce ölü toprağı değmişçesine çöküyor üzerime
sığınağını arayan yorgun biçare hayallerimde