Bir ülkenin eðitim düzeyinin yüksek olmasý çok önemlidir. Ýnsanýnýzý ne kadar eðitmiþ, üniversite mezunu sayýsýný ne kadar artýrmýþsanýz muasýr medeniyet olma yolunda o kadar ilerlemiþsiniz demektir.

Bir zamanlar ülkemizde on üç, on beþ üniversite varken bugün devlet üniversitesi ve özel üniversitelerin sayýsý 130 civarýndadýr. Kýbrýs’taki üniversiteleri de eklerseniz sayý daha da artacaktýr. Çok þükür ki üniversite sayýmýzda ciddi bir artýþ olmuþ, üniversiteye girecek çocuklarýmýzýn sayýsý artmýþ, ayný oranda üniversite mezunu insanýmýz da daha fazla olmuþtur.

Bu, iþin güzel yaný. Ancak ben ne hikmetse güzelliklerin yanýnda iþin kötü yanýný da görüyorum. Üniversite sayýn çok olmuþ, herkesi üniversite mezunu yapmýþsýn neye yarar? Üniversite mezunun iþsiz gezdikten sonra…

Haberlerde hepimiz gördük. Ankara büyükþehir belediyesi itfaiye müdürlüðüne 260 itfaiye eri alýnacak, baþvuran sayýsý beþ bin dört yüz! Ýþin ilginç yaný hepsi üniversite mezunu. Kimler mi yok? Kimya mühendisi, biyoloji öðretmeni, fen bilgisi öðretmeni, sosyal bilgiler öðretmeni, iktisat, iþletme mezunu…

Üniversite giriþ sýnavýnda katsayý kalktý diye veryansýn ediyordu TV’de birileri. “Efendim, devlet meslek lisesinde okuyor diye bu çocuklara o kadar yatýrým yapýyor, para harcýyor, bu çocuk yarýn ben meslek lisesi mezunuyum ama týp okumak, mühendislik okumak istiyorum derse devletin yaptýðý masraflar boþa mý gidecek?” diye soruyorlardý.

Þimdi ben soruyorum size: Bu çocuklar öðretmen, mühendis, mali müþavir, iktisatçý olmak için okudular ve devlet bunlara yatýrým yaptý. Þimdi itfaiye eri olurlarsa bu yatýrým heba olmayacak mý?

Herkesi üniversiteli yapma hayalimiz, merakýmýz var. Bu yýl Anadolu Üniversitesi Açýköðretim Fakültesi’nde yeni bölümler açýlmýþ. Türk dili ve edebiyatý bölümü, Sosyoloji bölümü, Uluslar arasý iliþkiler bölümü.

Ne kadar güzel deðil mi? Barajý geçen herkes bu bölümlere girip okuyabilecek. Bakýnýz kontenjan sýnýrlamasý da konulmamýþ. Þu demektir, sýnavda 180 sorudan yirmisine doðru cevap veren öðrenci bu bölümlerde okuyabilecek ve dört yýl sonra üniversite mezunu olacak. Peki sonuç?

Örgün eðitim mezunlarý iþ bulamazken bu okuldan mezun olanlar ne iþ yapacak? Ankara belediyesi her yýl itfaiyeci sýnavý açmýyor ki!

Mesele insanlarý oyalamak, okutuyormuþ gibi yapmak. Ýþsizliðe geçici ve yalancý çözüm bulmak. Sorunu birkaç yýl geciktirmek.

Ýddia ediyorum, liseyi bitiren bir genç, okulu biter bitmez bir fabrikada çalýþacaðý garanti olsun kesinlikle üniversite okumaz.

Bunun þahidiyim. Sanýyorum 2000 yýlýnýn baþýndaydý, Kdz. Ereðli’de dershanede çalýþýyordum. O dönemde Erdemir yüksek ücretle çalýþan ve emekliliði yaklaþan iþçilerine bir teklifte bulundu. “Þimdi emekliye ayrýlýn, oðlunuzu sizin yerinize iþe alalým.” dedi. On sekiz yaþýný doldurmuþ oðlu olanlar hemen emekliye ayrýldý ve çocuklarý asgari ücretle fabrikaya iþçi olarak girdi. O dönemde dershaneden birçok öðrenci ayrýldý Erdemir’de babasýnýn yerine iþe girmek için. Ýyi üniversite kazanacak kapasitede çocuklardý; ama onlar garanti olan iþi tercih etti.

Ülkede fabrika açmadýðýnýz sürece eðitim seviyesini yükseltseniz ne olacak? Diplomalý iþsizlerle Rusya örneði önümüzde kocaman duruyor. Bakýn Ýstanbul’da uygunsuz þekilde yakalanýp sýnýr dýþý edilmeye çalýþýlan kadýnlara. Ýçlerinde mühendisler, doktorlar, öðretmenler var. Türkiye’yi de o duruma düþürmek mi amaç? Çocuklarýmýzý pazarlanacak mal haline getirmek mi amaç?