Karışığım
Hayatımda istediğim her şeye sahip oldum..İyi bir ayakkabı,birçok kıyafet,kendime ait bir oda,bilgisayar,telefon,çeşit çeşit tokalar takılar,geniş bir arkadaş çevresi,Bir kız olarak güzel bir fizik,iyi bir aile,iyi birer abi... Anlayacağınız bir insanın benim yaşlarımda sahip olarak isteyebileceği birçok şeye sahibim... Ama hala eksik bir şeyler...Hala doymuyor ki nefsim...Evet doğru ,şu anda kendimi eleştiriyorum..Çünkü bunu hak ediyorum..
Bilmiyorum...Neden böyle olduğum hakkında tek bir fikrim yok...Aslında anneme,babama,abilerime,arkadaşlarıma,öğretmenlerime karşı yaptığım saygısızlıkları,haksızlıkları yaptığım anda kendimi sorguluyorum;kızıyorum,aşağılıyorum kendimi! Ama sadece kendi içimde...Dışta hala merkez benim, Ben olmalıyım. Of.! .Çözümsüz kalmak..Hele de sorun kendinizseniz çok kötü...Bazen düşünüyorum acaba o filmlerdeki kötü kızlardan mıyım diye? Ama hayır..Ben yardım isteyeni gerek maddi gerek manevi geri çevirmem,.,annemi babamı üzsem bile ufak ayıntılarda sevdiğimi "kendime" ıspatlarım,,Mesela maddi olarak iyi olmadığımız zamanlarda bazen harçlığımı bilerek tekrar yerine koyduğum bile oluyordu,,Ayrıca arkadaşlarım da çok sever beni . Hep güleryüzlü,yardımsever ve anlayışlı olduğumu da söylerler, Sonra ben ilerde olmak istediğim mesleğin de verdiği yetenekle, yani, bir psikolog olmak hayalimdir benim. İşte bunun içindir ki bir insan olarak ben, çevremdeki mutsuz insanları, darda olan kişileri tespit eder ve onları dinlerim .İyi insan olmanın gereği bu değil midir ki ? Zaten insanlara yardım amacı mükemmeliyete giden bir yol değil mi? En üst bir mesleği seçmem de iyi bir insan olduğumu göstermez mi?Pekala madem iyi bir insanım onda karar kıldım...Neden anneme ev işlerinde <;hasta olmasına rağmen>; yardım etmiyorum? Derslerim ağır olsa bile arada boş vaktim oluyor,,neden tüm işleri yapıp yorulmasına izin veriyorum? O, benim annem değil mi ?Beni büyüten bana bakan beni çok seven annem değil mi? Aslında biliyor musunuz üzdüğüm her kişiye karşı suçluluk hissediyorum ama anneme karşı daha bir mahcubum..Onun bende olan haklarını ödemek imkansız gibi birşey..Aslında onun da hataları oldu bana bağırmak kızmak bazen şiddet uygulamak(çok az)... Ama yine de o her durumda alttan alttan beni koruyan tek kişiydi küçüklüğümden beri...
Neyse...Aslında vardığım sonuç şu galiba...Mükemmel biri değilim,,kötü biri de değilim..İnsanları üzsem bile bunu yapmaktann nefret ediyorum..Ve her yapışımda pişman oluyorum..O zaman demek ki ben iyi,insanları seven ancak sevgisini göstermekten çekinen ;
ve yaptığı şeylerin sonucunu düşünmeden hareket eden ancak ardından kendini çok suçlayan , pişmanlık duyan biriyim... Çözümüm var mı? Bilmiyorum... Ancak varsa da sadece benim içimde..Ancak inanıyorum o çözümde saklı olan mükemmel asenayı bir gün açığa çıkaracağım!
(
Karışığım başlıklı yazı
Hayale tarafından
18.02.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
