Diz çökmüş,

Çırılçıplak bir kadınım

Yüzümü taşa dayadım

Saçlarım,

Çukuru ensemin,

Kavisli sırtım,

Gerili tuttuğum belim,

Kalçalarım,

Artık insanlığa anıt diye bıraktığın

Siyah mermer bir acıyım…

 

Tanıdın değil mi?

Ben Claudel

Camille Claudel

Esin kaynağın

Yalandan seviştiğin kadın…

 

Ahh Rodin!

Tek aşkım

Öğreticim,

Büyülediğim…

Hiç itiraf etmesen de

Başyapıtındaki hayranlık benim

 

Söylesene hangisinde daha az bencildin?

Bulmam gereken altının içimde olduğunu söylerken mi?

Heykellerimi ruhsuzlukla suçlarken mi?

 

Balzac’ı bir paltoya gizlerken sen

Beni de hep örtmeye çalıştın

Kendi gölgen altında bıraktın

Kadının olduğum için mi?

Rakibin olduğum için mi?

Hangisi?

 
 

Ahh Rodin,

Yalancı aşkım

Bilmez hiç kimse

“Cehennem Kapısı”nı ilk benim araladığımı

“Öpüş” ü kusursuzlaştırmadan evvel

Sahiden öpüştüğümüzü…
 

Hangimizin içini daha az kemirdi bu aşk?

 

 

Soğuk burası

Üstelik yattığım oda rutubetli

Üstelik bazı geceler odamda

Yüzlerce fare dolaşıyor

Duvarların dökülmeye başlayan sıvaları

Örümcekler dolanırken hiç gözükmüyor

Yine de ağzımı bıçak açmıyor

Kimseyle konuşmuyorum o günden beri

Sanki soyunmuşum da

Gene sana modellik ediyorum

Kaskatıyım,

Cansızım…

Bu hastanede her gün biraz daha fazla deliriyorum

Burada zaman yok biliyor musun?

Çünkü doktorlar heykel yapmamı yasakladı

Ama ben rüyalarımda hep kilden modeller yapıyorum

Her gün,  her gün sadece o anı düşünüyorum

Ve eskisi kadar

Mermere dokunmak istiyorum

Metalin döküm kokusunu solumak istiyorum

Atölyemde,

Günlerce uyumadan çalışmak istiyorum

İşte bunu yapamadığımdan

Deliriyorum

Üstelik senden bu kadar nefret ederken

Üstelik bu kadar yalnızken…

Tüm acılarımı eserime yığmak

Mermer tozları arasından tüm öfkemi kusmayı düşlüyorum

Henüz daha başyapıtımı ortaya koymadım…

 

 

Hep yeni yeni fikirler uçuşuyor kafamda

Ama sen zihnime girip

Söküp alıp hepsini

Öldürdüğün bedenimi de arasına gizleyip

Bir sürü, bir sürü heykeller yapıyorsun

İşte böyle gecelerde

Öfkem cinnetimle birleşince

İlk kez duyuluyor sesim

Hastanedeki tüm doktorlar  yanıma geliyor

Vücuduma iğneler batırıyor

Acıtmıyor senin kadar hiçbiri

Bense vuruyorum,

Kırıyorum,

Paramparça ediyorum,

Benim kanımı içerek diktiğin tüm heykelleri…

 

 

Ahh Rodin,
Auguste Rodin!

Hayran olduğum adam!

Söyle,

Taşa can veren sanatçı ellerin,

Öteki kadınları öperken sen

Onlara gerçekten dokunabildi mi?
 
 
poetes
 
 
 
"Auguste Rodin-Camille Claudel aşkına ithafen..."
( Modernist Bir Sanatçıya Şiir başlıklı yazı poetes tarafından 4.03.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.