Bu gece, her þeyi unutmak istiyorum! 
Kendimi bile...
Yaþadýðým ne varsa hayata dair...
Ve yaþayacaðým bir þey olmasýn hayalimde...
Ýstemiyorum artýk hayal kurmak,
özleyeceðim hiçbir þey olmamalý hayatta.
Boþluða býrakýp kendimi, 
gitmek istiyorum çok uzaklara.
Bir bulut olsam diyorum mesela,
dolaþsam gökyüzünü,
çok üzülecek olursam,
aðlarým deli gibi, yaðarým yer yüzüne...
Ya da bir kuþ olsam,
ama gök yüzüne uçan deðil de, 
yerin dibine kadar hýzla inen bir kuþ...
Bir kelebek olsam ve sadece bir kaç gün yaþayýp yok olsam diyorum...
Unutmak istiyorum iþte her þeyi...
Bir bulut, kuþ ya da kelebek olup unutmak...
Özlemeyi unutmak...
Sevmeyi unutmak...
Aðlamayý unutmak ve gülmeyi demek isterdim...
Ama gülmeyi unuttum ben zaten...
Hayat denen yolda yürümeyi bile unuttum da,
neden hiçbir þeyi unutamýyorum ben?
Bu kadar güçlü olmasaydý hafýzam,
bak o zaman seni bile unutabilirdim... 
Ama ne yazýk ki olmuyor iþte,
baþaramýyorum...
Her þeyi baþardým da bir unutmayý baþaramýyorum.
Nefret etmek istiyorum, her þeyden ve herkesten...
Mesela dürüstlüðü de unutmak istiyorum.
Ben de bir sorun mu var?
Sorularý da unutmak istiyorum...
Ve cevaplarý da...
Nefes almayý unutsam mesela, olmaz mý?
Ýþte þimdi neleri unutacaðýmý da unutmak istiyorum.
Susmayý unutsam da, baðýrsam avazým çýktýðý kadar.
Ýçimin acýdýðýný, kalbimin kýrýldýðýný ve duyduklarýmý unutsam...
Sevdiðimi ve sevmediðimi de unutsam...
Görmeyi unutsam ve görmesem hiçbir þeyi...
Yapabilir miyim?
Hiç sanmýyorum...