Yazmak çok sýradan bir iþ gibi görülebilir ama aslýnda bilinenin ötesinde bir olaydýr.Bir hayali,bir fikri,bir gizemi,bir bilinmeyen hissin keþif sonrasý formülünü yapabilmektir.Ýnsanýn belleðinde kýpýrdayýp duran bir hayatý cümlelerle yeni baþtan inþaa etmektir.Uçsuz bucaksýz bir sanatýn belki de savunucusu olma eylemidir.Samuel Johnson,yazana zorluk vermeyen yazý okuyana da zevk vermez,derken aslýnda lafý gediðine oturtmuþ doðrusu.Türkiye gibi kitaba yabancý bir ülkede,herþeye raðmen yazmak öyle bir revaçta ki,sanki her yazan gökten zembillah inmiþ bir yazar ve her yazýlan da sanki ilahi bir emir.Göze sokulan manzara bu.Her eline kalem alanýn kendisini yazan ilan ettiði bu coðrafya da aslýnda yutturulan þey egolarýn gürültüsüdür.Keþke bu kesim öyle dillendirdikleri gibi her yazýlandan sonra gerçekten yazar olsa yazar gibi karþýmýza çýksa.Oysa biliriz ki hepi topu iki laf sahibidirler,onu da nasýl kullanacaklarýný bilmezler dahasý bilmemiþliði bir bilim haline getirmeye çalýþýrlar.Bu manzara acýnýn ama gerçek acýnýn resmidir.Bir de bu manzaranýn insaný cidden inciten bir görünmeyen istatiklere dayalý tarafý var.

         Ýnsanýn niçin yazma ve okumayý seçtiði zekanýn insaný ödüllendirmesidir.Ýnsanýn kendi aritmetiðini bilmesidir.Ben,Ýstanbul gibi kaos bir kentte 30 bin insanýn kendisini þair ya da yazar ilan ettiðini biliyorum.Ýlginç olansa bu iddiasý olanlarýn çoðu yazdýðý halde kitabýn kýyýsýnda geçmemiþ olmasýdýr.Türkiye’deki yazma olayýnda ana tema içi boþ siyaset ve zerafeti çalýnmýþ bir aþk kavramýnýn kendisidir.Ýnandýrýcýlýðý pek olmayan bir edebiyat kabul ettirilmek isteniyor nedense.

         Birkaç ay önce Berlin’de Yazar Buket Uzuner’i bir okuma akþamýnda ziyaret etmiþtik.Orda Türkiye’deki okuma yazma üzerine þunlarý söylüyordu;’’Türkiye’de 72 milyon insan yaþar ama kitap alanlarýn sayýsý 300 bindir.’’Genel ortalamaya baktým,Türkiye’de kendini yazar ilan etmiþ insan sayýsý da hemen hemen 300 bin.Þayet kendini yazar ilan etmiþ 300 bin kiþi kitap okuyorsa halk bu okumanýn neresinde? Daha da önemlisi 300 bin insanýn aslýnda yarýsýndan fazlasýnýn,aldýðý kitaplarý da okumamasýdýr.O halde Türkiye’de yazar iddasýnda olanlarýn çoðu bile okumaktan aciz.Bunun bir çok sebebi var ama hiçbiri bana inandýrýcý gelmiyor.Bazý istatikler bir çok yayýnevinin öyle abartýlý baskýlarýnýn da aslýnda palavradan öteye gitmediðini gösterirken bazý yayýncýlar da piyasaya habire yazarlýkla alakasý olmayan þahýþlarý pompalamakla aslýnda Türkiye’deki edebiyatýn bilinçli katili olmayý övgü kabul eder.

         Bazý istatikler çok düþündürücü.Popüler kültür neyi dayatýyorsa onu almak alýþkanlýðý týkanýklýðýn bir diðer nedeni.Fazla nitelikli yazar olmadýðý gibi nitelikli kitap sayýsý,yazan ve yazý sayýsý da az.

         Eðitim-Sen’in bir dönem bir araþtýrmasýna göre öðretmenlerin yüzde 8’i bile kitap okumuyor.

         Yine Türkiye Yazarlar Birliði (TYB) Kurucu Genel Baþkaný - Yazar Mehmet Doðan'a göre: "Ülkemizde 10 bin kiþiden 3 kiþi yýlda 10 ve üzerinde kitap okuyorsa kitap kurdu sayýlýyor."

         Çukurova Üniversitesi öðretim üyelerinden Prof. Dr. Ýbrahim Ortaþ konuyla ilgili ele aldýðý bir makalede “Devlet kitap okumayý kötü gösterdi” alt baþlýðýyla doðrudan bir eleþtiri getiriyor. Ortaþ makalesinde þöyle devam ediyor : "12 Eylül sonrasý kitap okumak kamuoyuna zararlý diye tanýtýldý. Kim gerçekten suçlu ve zararlý tespiti yapýlmadan, özellikle de okuyan ve düþünen kiþiler bu süreçte hep maðdur duruma düþürüldü. Maalesef ülkemizde geliþen dinamik gençliðin eleþtiri yapma þansý elinden alýnarak sistemi eleþtirmeyen ve kabullenen bir gençlik yaratýldý. Çok genç yaþta evden baþlayarak sürekli dövülen, 'Sus sen bilmezsin, ' 'aklýn ermez, ' 'büyüðüne saygý, ' 'otoriteye saygý' kiþinin kiþiliðini önemli ölçüde zedelemiþtir. Kitap okuma alýþkanlýðý kazanamamýþ toplum ne yapacaðýný bilemeyecektir. Kitaplarýn bir taraftan yasaklanmasý, diðer taraftan yayýncýlarýn yasaklanmasý yanýnda pahalý olmasý kitap okumanýn önündeki en büyük engeller olarak görülüyor.”
Baðýmsýz Eðitimciler Sendikasý'ndan yapýlan bir açýklamaya göre, kitap okuma oranýnýn yüzde 4, 5 olduðu Türkiye'de yýlda sadece 23 milyon adet kitap basýlýyor. Japonya'da ise bir yýlda basýlan kitap adedi 4 milyar 200 milyon. AB ülkelerinde yýllýk kitap harcamasý 500 dolarken Türkiye'de bu rakam 2 dolar düzeyinde seyrediyor.

         Gazi Üniversitesi'ndeki 1915 öðretim üyesiyle yapýlan araþtýrmaya göre;öðretim üyelerinin yüzde 21.9'u sadece akademik yayýn okuyor. Yüzde 56.2'si ayda bir-iki kitap.

Bir Ýsviçreli bir yýlda ortalama 10 kitap okuyor.
Bir Fransýz bir yýlda ortalama 7 kitap okuyor
Türkiye’de 6 kiþiye yýlda 1 bir kitap düþüyor.
Türkiye’de okuma alýþkanlýðýna sahip olan kiþi sayýsý ortalama 40 bin kiþi

         Yine kitaba en az parayý yatýran biziz.Azebeycan gibi küçük bir ülkede bile bir kitap 100 bin adet basýlýrken Türkiye’de bu sayý bin adet ile baþlar,istismalar dýþýnda.Yukarýdaki saptamalarýn elbette doðrusu vardýr ama iþ kiþinin kendisinde biter sonuçta.Yazar kabul edilenin bile doðru dürüst kitap okumadýðý bir ülkede yazmaktan okumaktan ne kadar söz edilir bilemiyorum.