Hep parantez içindedir insanýn hayatý.

Meseladýr.

Örnek olur yeni gelenlere.

Çýplaklýktýr en büyük parantez,

Çýplak gelir, çýplak gider dünyadan.

Çýkýverir doðum zarýndan gelirken,

Kefendir, yeni zarý giderken.

Arada; kimi çul çaput giyer, kimi saten.

Dünya, hepsini alacak elinden zaten.

Öteki parantez sadelik;

Bomboþtur beyin gelirken,

Beyin öldü, yine bomboþ giderken.

Ne aldýysa yaþarken;

Sevgi, huzur ya da nefret ve acý,

Dünyadakilere miras kalacak,

Ya bir ermiþ ya da bir umacý.

Köþeli parantez gözyaþý;

Herkes güler, ama aðlayarak gelir insan,

Ne mutlu, gülerek gidip kalaný aðlatabiliyorsan.

Giydiklerin, bina diktiklerin ya da yiyip içtiklerin,

Hepsi senindi, öldüler gidiþinle senin.

Lakin, ettiysen üç kelam,

Yaþayacak fikirlerin.

Çýplak geldin çýplak gittin,

Kefeninle ayný zaman da çürüdü giydiklerin,

Malsýz geldin malsýz gittin,

Tüketti varislerin.

Boþ geldi beynin, boþalýp gitti ama,

Dünyada tek mirastýr, aklýnla ürettiklerin.