UNUTULMAYAN ÖÐRETMEN

O, Özel Yetenek Sýnavý için kurs arkadaþlarýndan bir kaçýyla baþka bir ildeki üniversiteye gitmeye karar verir. Bir çoðunu yeni ama içlerinden bir tanesini iki yýldýr tanýyordur.
Sýnav için gerekli kayýtlarý yaptýrmadan önce iki yýldýr tanýdýðý ve her anlamda destek olmaya çalýþtýðý arkadaþý, babasý ve kendi babasý olmak üzere Fatih Parký’nda buluþurlar. Arkadaþýnýn babasý “size çok güveniyorum, siz sýnav için o þehre gitmezseniz bende kýzýmý sýnava yollamayacaðým” der. Uzun uzun düþünür iki arkadaþ. Sýnav kaydýmýzý nasýl yaparýz, nerde kalýrýz, kazanýrsak orda okuyabilir miyiz? Diye… Gitmeye karar verirler, hayaller kurarlar sýnavý kazanýrsak ayný evi paylaþýrýz…
Sýnav kayýtlarýný O’nun, kýz kardeþinin üniversiteden arkadaþý olan ve o þehirde yaþayan öðretmen bir ailenin kýzý yapacaktýr…Kayýt için gerekli evraklar hazýrlanýr ve gönderilir. Ýki üç gün sonra haber gelir; “kaydýnýz yapýldý, kayýt numaralarýnýz arka arkaya” diye.
Sýnava 3 gün kala kurs arkadaþlarý grupça yola çýkar, O ise kýz kardeþiyle sýnavdan bir gün önce… Onlarý karþýlayan kýz kardeþinin üniversiteli arkadaþý ve öðretmen ailesi olur; “Kesinlikle bizde kalacaksýnýz, sýnava sizi biz getireceðiz” diyerek. Sýnav üniversite yerleþkesindedir. Yerleþke ise þehre 15 km uzaklýkta.
O, yerleþkeye vardýðýnda arkadaþlarýný o ildeki kurslarý dolaþmýþ, sýnav için kulak dolgunluðuna vakýf olmuþ, özgüven içinde sýnav anýný beklerken bulur. O, herkesin kendinden emin tavrýna karþý biraz tedirginlik duyar. Bu tedirginliði sezinleyen ve ona evini açan, O’nu sýnava yetiþtiren öðretmen Mehmet, “endiþelenme jüri Marmara Üniversitesi’nden geliyor” der.
Sýnava az kalmýþtýr, listelere bakýlýr yerler tespit edilir ve anons duyulur ilk aþama için. Sýnav salonuna girdiklerinde model tam karþýlarýnda hazýrdýr bile… Sýnavýnýz baþladý diyen ses duyulur. O, bulunduðu sýnýftakilerin çizimlerine göz ucuyla bakarak desenini teslim eder sýnav bitti dendiðinde.
Kurs arkadaþlarýyla yeniden buluþurlar, geçmiþ olsun dilekleri ve hayýrlý olsun temennileri dökülür dudaklardan. Sýnav sonucunun ne zaman açýklanacaðý çok net deðildir. Ama en geç akþam açýklanacaktýr. O, akþam açýklanacak sýnav sonucunu iletmesi için kurs arkadaþlarýndan birine telefon numarasýný býrakýr. Kaydýný birlikte yaptýrdýðý arkadaþýndaysa zaten telefon numarasý vardýr. Kendisi ise öðretmen aileyle eve dönmeye karar verir, yol yorgunluðunu atmak üzere… Ýkinci eleme sýnavý meþguldür aklý hep. Gözüyse hep telefonuyla…
Akþam saatlerinde beklenen telefon gelir. Konuþtuðu 2 yýldýr tanýdýðý arkadaþý, babasýnýn O’na emanet ettiði ve kaydýný birlikte yaptýrdýðý arkadaþýdýr. Beklediði sonucu söylemez arkadaþý. Kazanamadýn der. Tarifi imkansýz hayal kýrýklýðý içindedir, “çok emindim olamaz bu” der. Kendini toparlayýp “sen ne yaptýn kazandýn mý?” der. “Evet bir tek ben kazandým bizim kurstan bir de Trabzon’dan baþka kurstan bir arkadaþ baþka kazanan Trabzon’ lu yok” der telefondaki ses. Arkadaþýný tebrik eder ve baþarý dileyerek kapanan telefonla bu sayfayý da kapatýr.
Sýnav kaydýný yapan ve ona o þehirde evini açan ailenin reisi öðretmen Mehmet Çil “ nasýl bu kadar sakin bunu kabul ediyorsun ben bile kabul edemezken, sen nasýl kendinden bu kadar eminken, arkadaþýna güvenip bir telefonla bu sayfayý kapatýyorsun, gidip kendi gözlerimizle bakalým” der. “Bu yola birlikte çýktýðým arkadaþým, güvenimi sarsmaz. Neden yapsýn ki? Gereksiz yere sizi 15 km (üniversite 15 km uzaklýktaydý onlarýn evine) yormayayým, netice belli gitmeye gerek yok”der.
Ertesi gün ise þehirden ayrýlma planlarý yapar. Saat 12.oo’da tam otobüse binecekken diðer arkadaþýndan gelen telefonla hayrete düþer “Nerdesin sýnava alýnýyor herkes?” der arkadaþý.
- Kazanamadým ki…
- Hayýr hayýr kazandýn, listeye baktým ve isminde anons edildi, çabuk gel sýnav 12.30’da.
Hemen evlerini O’na açan öðretmen aileyi arar. Öðretmen Mehmet Bey Vali ile toplantýdadýr. Ancak “çok önemli bir mesele çýktý” diyerek validen izin alarak toplantýyý yarýda keser... O’nu yoldan alýr... Ýlerleyen zaman karþý okula doðru hýzla ilerlerler. Herkes çoktan sýnava girmiþtir bile.
Telefonla kazandýðýný müjdeleyen arkadaþýný arar, “geliyorum ama beni sýnava alacaklar mý, sýnav komisyonunu nerde bulacaðým, durumu nasýl anlatacaðým?”
Bin bir endiþeyle listeye bakar sýnav salonunu bulmak üzere ancak gözlerine engel olamaz listelere bakarken, “kazanamadýn” diyen arkadaþýmýn hemen üstündedir adý kazananlar listesinde, üstelik liste sesli okunarak da duyurulmuþtur. …
Sýnava geç de olsa alýnacaðýný öðrenince bir nebze rahatlayan yüreði listeden sýnav salonunu bulur, gözetmene durumu yeniden izah eder ve ekler kendisine ek zaman verilebileceðini söylemiþtir yetkililerden biri. Ancak gözetmen fazladan süre veremeyiz, 15 dakika sonra model kalkacak, ikinci konu verilecek, çabuk ol der. Tam yerine geçecekken çizim için gerekli çizim tahtasýnýn olmadýðýný fark eder. Hemen koridora çýkar, 4. kattadýr, rastladýðý ilk kiþiye çizim için duralit nerde bulabilirim der, cevapsa aþaðýlara in bak olur. Aþaðýya inmeye yeltenirken spor giyimli ve gözlüklü bir beye rastlar, sorun ne der.
- Duralitim yok ve ben sýnava çok geç kaldým.
- Sen hemen yerine geç ben iner alýrým
Ýnanamaz, Gelip beni bulabilecek miydi, sahi bakacak mýydý ki düþünceleri ile yerime geçer. Ýki dakika geçmeden o bey duraliti eline vermiþtir bile. Hemen çizime baþlar ama göz bebekleri bir denizin ortasýndaymýþ gibi su içindedir. Sanki model buzlu camýn arkasýndadýr. Modele baktýðý her aný gözleriyle fotoðraflar. Süre bitmeden desenini yerleþtirmiþ, dondurduðu her an içinde son çizgilerini atmýþtýr bile. Ýkinci konu verilmiþtir, kýsa bir aradan sonra. Gözü iki sýra önüne iliþir, kazanamadýn diyen arkadaþýný görür, arkadaþý da O’nu… Konuyu düþünür sonra O, düþüncesindeki kurguyu kaðýdýna aktarýrken arkadaþýnýn kompozisyonuna takýlýr aklý, acaba konuyu anladý mý konuyu yanlýþ ele alýyordu çünkü. Elinden gelse uyaracaktýr ama gözetmenler göz açtýrtmaz.
Sýnav biter…Eve doðru yol alýr, yol boyunca içinden O’nu sýnava yetiþtiren ve öyle önemli bir toplantýyý kesen, ilk kez hýz limitini aþan Mehmet Öðretmene ve O’na duraliti nefes nefese getiren, 4 kat merdiveni inip çýkan o adama dua eder. Muhtemelen müstahdemlerden biridir o adam, der.
Akþam olur. Sonuçlarýn açýklandýðý haberi gelir onu yoldan döndürüp ikinci aþama sýnavýna girmesini saðlayan arkadaþýndan. “Kazandýn.” Ama ne inanýyor ne de sevinebiliyordu. Mehmet Öðretmen bu sefer kendi gözlerimizle gidip bakacaðýz böyle olmaz diyerek üniversitenin yolunu tutarlar. Listelere kendi gözleriyle bakar , kazanmýþtýr üstelik de ilkler arasýndadýr listede adý. Ailesini arar, mutluluðunu paylaþýr…
Okul bir haftaya baþlayacaktýr , kayýtlarsa iki gün
Sýnav kaydýný yapan ve onu sýnava yetiþtiren, Öðretmen aile ile okul kaydýný da yapar. Artýk derslerini ve hocalarýný öðrenmek için bölümüne doðru yola koyulur… Bölüm içinde gezerken hocalarýn isimlerine bakar elindeki ders programý ile birlikte. Kapý isimliðinde Yrd Doç. E.Y yazýsýný okur, açýk kapýdan içeri baktýðýnda þaþkýnlýðýný gizleyemez. Gördüðüme inanamaz. Ýçerde oturan, O’nun müstahdem zannettiði, duraliti getiren Yrd. Doç. E.Y’dir. Hem Bölüm Baþkan Yardýmcýsý hem de Temel Sanat Eðitimi Dersi’ne girecek hocasýdýr meðerse.


(Gerçek yaþanmiþ bir hikayedir)