Sana ikinci bir şiir yazma vakti geldi sanırım,

Çünkü helak oldum ağlamaktan, 

Olasılık hesapları kurmaktan.

Bir de tüm hesaplar sonu güzel olmayan senaryolara çıkıyor

Ki seninle ilgili  tek kötü bir anım bile yokken...
 
Haberin olmayacak bunlardan, 
Sana dair tüm satırlarımdan...

Bu kadar imkansız olman da ayrı bir hüzün kaynağım.

Sayende az yiyip az konuşur oldum, içten içe yandım...

Çoktan köşeme çekildim anlayacağın.

 
Sen bilmezsin kocaman kız oldum ben
Yağmurlu bir kış gününde
Gri yağmur bulutlarıyla dolu kasvetli bir Ankara seması üstümde
Cama yasladım yüzümü ağlarken karanlığın içinde.
Bir kez olsun beni dinlemek istemedin bile!
 
İçimde... 
Sana olan düşmanlık mı var ne?
Şimdilerde çok düşünüp kızıyorum sadece... Kime?
Önce kendime elbette,

Sonra da beni yeterince sevmeyen zatıalinize.

 
Sonraları ise
Sana daha da çok kızmaya başlıyorum.
Gülümsediğin... ve etrafında dolaşan asalaklar geliyor aklıma.
Kıymetlerini bilmedikleri zamanlar geçiriyorlar dangalakça
Sense o sürünün başındasın inatla.
 
Hepsine birden küfürler...
İçimden ama.
Tanıdığım tanımadığım herkese buradan diş biliyorum.
İnan bana zeytinim yanımda olsan seni çok severdim  ama
Çok olasılık dışısın ya, senden nefret ediyorum.
( İkinci Şiir başlıklı yazı Mavi tarafından 12.11.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.