Online Üye
Online Ziyaretçi
Mihrican’ım,
Canım...
Birazdan halimi,
Kelimelerin diliyle anlatacağım…
Haykırdım;
Bu fırtınaların dili dediler,
Çok gördüler.
Sustum;
Ölü müsün dediler
Yok gördüler…
Ağladım;
Ağlamak, bulutların duasıymış
Nerden bileyim.
Benle, kâinat ağladı,
Bulutlar ağladı,
Umutlar da ağladı.
Sevdalı yürekleri, yaktı dağladı…
Güldüm;
Yaşadıklarıma,
Ya da;
Yaşayamadıklarıma…
Bu defa, gamsız dediler.
Neyleyim,
Mihrican’ım.
Sen söyle be canım…
Anladım ki, sensiz olmuyor.
Zaten,
Kararım da kalmadı.
İster ağlat, ister güldür.
Çok süründüm yıllardır
Tut elimden tut kaldır…